Σε Γυάλινο Κόσμο

Πως πραγματικά περιμένουμε ότι ο εκάστοτε πρωθυπουργός ή υπουργός συγκοινωνιών μπορεί να αντιληφθεί το κυκλοφοριακό πρόβλημα ή το πρόβλημα στάθμευσης ή την κακή κατάσταση των δρόμων, όταν καθημερινά κινείται με αστυνομική συνοδεία που του ανοίγει τον δρόμο, από το πάρκινγκ της βίλας του στο πάρκινγκ του υπουργείου ή της βουλής, με ένα υπερπολυτελές αυτοκίνητο που εξαλείφει κάθε λακούβα και κακοτεχνία. Συν το γεγονός ότι δεν οδηγεί εκείνος αλλά ο οδηγός του. Και μάλιστα από κάποιο ακριβό προάστειο μέσω κεντρικών λεωφόρων προς το κέντρο της πόλης. Ε, άδικα τους κατηγορούμε τους ανθρώπους!

Φως με το Δελτίο

Σε κάποιο σημείο εκεί που τελειώνει η Αττική Οδός προς το Μαρκόπουλο, είναι παράλληλα με τη λεωφόρο Μαρκοπούλου, τον κεντρικό δρόμο που συνδέει το Μαρκόπουλο (το Λαύριο) με την Παιανία. Και οι δύο δρόμοι έχουν φώτα. Αυτά όμως της Αττικής Οδού ανάβουν τότε που πρέπει, μόλις πέσει το σκοτάδι, ενώ της λεωφόρου Μαρκοπούλου παραμένουν σκοτεινά. Και μάλιστα επειδή ακριβώς υπάρχει το φωτισμένο κομμάτι ακριβώς δίπλα στο σκοτεινό, είναι ακόμα πιο επικίνδυνο για τους οδηγούς της μη-πληρωτέας λεωφόρου. Είναι η ΔΕΗ υπεύθυνη για το φωτισμό των δρόμων και αποφασίζει πότε θα ανάψουν τα φώτα σε ποιους δρόμους, ή υπάρχει κάποιος άλλος στου οποίου την κρίση έχουμε εμπιστοσύνη;

Πονηρόπουλος ΑΕ

Έτυχε σήμερα (μέσα στο γενικό χαμό που επικρατεί αυτές τις ημέρες) να γίνονται έργα σε ένα δρόμο κεντρικό, με μία λωρίδα σε κάθε ρεύμα, που δυστυχώς δεν υπάρχει άλλη διέξοδος διαφυγής. Έτσι λοιπόν γρήγορα τα αυτοκίνητα σχημάτισαν ουρές. Αυτές είναι η συνθήκες να αναδειχθεί ο πολυτάλαντος, πολυτραγουδισμένος, πολυσυζητημένος μλκς. Αυτός που θα βγει από την ουρά, θα περάσει στο αντίθετο ρεύμα, θα εμποδίσει και τους άλλους που έρχονται αντίθετα, θα ενισχυσει τις προϋποθέσεις να γίνει ατύχημα και θα δημιουργήσει το απόλυτο χάος. Αυτός ο ηλίθιος. Που θέλει να ξεχωρίσει από τους άλλους, τη μάζα. Που δεν κατάφερε ποτέ στη ζωή του να ξεχωρίσει, που μισεί τους άλλους που νομίζει ότι τα κατάφεραν καλύτερα. Αυτός ο ηλίθιος είναι που ψάχνει να βρει την ευκαιρία να επιδείξει την περιφρόνησή του στους άλλους, να μοστράρει τη μαγκιά του. Μετωπική με μπετονιέρα που τους χρειάζεται...

Μάζες

Έχουν λέει αυξηθεί τα αυτοκίνητα στην Αθήνα και κάθε χρόνο μπαίνουν άλλα 150,000 στο παιχνίδι. Εκεί οφείλεται το κυκλοφοριακό πρόβλημα λένε. Δεν φταίνε οι δρόμοι που είναι στενοί και ανεπαρκείς. Φταίνε τα ΙΧ που είναι πολλά γι αυτούς. Μία από τις λύσεις είναι η ελεγχόμενη στάθμευση. Δηλαδή, να επιτρέπεται η στάθμευση σε κάποιες "περιοχές" και στις άλλες που απαγορεύεται, να αστυνομεύονται αυστηρά, με υψηλά πρόστιμα. Θα εξαφανιστούν τα ΙΧ με αυτό τον τρόπο; Όχι. Θα αποτραπούν όμως όσοι θέλουν να πάνε με το ΙΧ τους στο κέντρο, ή αλλιώς θα ενισχύουν τον κρατικό προϋπολογισμό. Και γιατί δεν απαγορεύεται απλά η πρόσβαση στο κέντρο δια νόμου; Να επιτρέπεται μόνο σε κρατικούς παράγοντες και επιλεγμένους συμπολίτες μας! Να κινούμαστε με τα ΜΜΜ, όταν και αν κυκλοφορούν.

Διαχωριστικά

Στην Ευρώπη, στις εθνικές οδούς και τους δρόμους ταχείας κυκλοφορίας δεν υπάρχει διάζωμα στη μέση. Δεν υπάρχει, διότι τα δύο ρεύματα είναι τελείως χωριστά. Στους υπόλοιπους δρόμους, υπάρχει και αριστερά «βοηθητική» λωρίδα με άμμο ή χαμηλά φυτά, ώστε αν βρεθεί εκεί αυτοκίνητο να επιβραδύνει νόμο του. Μετά ακολουθεί το φαρδύ διάζωμα και οι λεγόμενες μπαριέρες, οι οποίες παίζουν και ένα πολύ σημαντικό ρόλο: Να αποσβένουν την κρούση μέσω της παραμόρφωσης. Στην Ελλάδα, οι καλύτεροι δρόμοι έχουν απλώς τη μπαριέρα στη μέση, χωρίς αποστάσεις και περιθώρια (πολυτέλειες). Αυτές όμως έχουν ένα κακό για το Ελληνικό δημόσιο. Χαλάνε. Πέφτουν αυτοκίνητα επάνω και τις στραβώνουν. Και μετά πρέπει να μας κάνει τη χάρη κάποιος δημόσιος υπάλληλος να σηκωθεί από το κρεβάτι του και να πάει να την αλλάξει. Άκου τρελή απαίτηση! Γι’ αυτό λοιπόν σκέφτηκαν το εξής: Αντικατέστησαν τα μεταλλικά στηθαία με τσιμεντένια! Αυτά, ότι και να πέσει επάνω τους δεν φθείρονται! Βέβαια, όποιος ακουμπήσει πάνω στο τσιμεντένιο στηθαίο θα σκοτωθεί, αλλά δεν πειράζει. Οδηγούς έχουμε πολλούς, δημοσίους υπαλλήλους να δουλέψουν δεν έχουμε!

Ο Δρόμος Είχε τη Δική του Ιστορία

Και τη δική του ιστορική αξία. Φτιάχτηκε κάποτε πριν πολλές δεκαετίες και έκτοτε κανείς δεν ασχολήθηκε μαζί του. Μόνο ίσως κάποιες δημόσιες υπηρεσίες που του άνοιγαν τρύπες τακτικά και τις έκλειναν όπως-όπως. Οι δρόμοι αυτοί είναι σε κακή, χείριστη κατάσταση. Κανένας δεν ενδιαφέρεται να τους συντηρήσει. Η τελευταία τους (μας) ελπίδα χάθηκε με τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004. Ό,τι φτιάχτηκε τότε, φτιάχτηκε. Τώρα πια πρέπει να περιμένουμε τους επόμενους Ολυμπιακούς.

Στάθμευση

Μόνο στην Ελλάδα του παραλογισμού μπορούσε να συμβεί αυτό. Μόνο οι δικοί μας υπουργοί και παράγοντες μπορούσαν να «παράγουν» τέτοιο έργο. Δηλαδή: Έχω πρόβλημα με τους χώρους στάθμευσης, είναι πολλά τα αυτοκίνητα και λίγοι οι χώροι. Τι κάνω; Ένας λογικός άνθρωπος θα σκεφτόταν να εξοικονομήσει περισσότερους χώρους. Να κάνει υπόγεια γκαράζ σε δημόσιους χώρους ή να αγοράσει γη ή κτίρια. Εδώ όμως η σκέψη ήταν πιο πονηρή: Θα λύσουμε το πρόβλημα ως εξής: Θα απαγορεύσουμε τη στάθμευση στους δρόμους. Θα βάζουμε πρόστιμα στα «παράνομα» σταθμευμένα αυτοκίνητα. Θα βάλουμε παρκόμετρα ώστε να τους παίρνουμε τα χρήματα. Οπότε, θα βγάλουμε χρήματα! Ναι αλλά το πρόβλημα με τους ανεπαρκείς χώρους στάθμευσης δεν το λύσαμε. Δεν έχει σημασία! Οι πολιτικοί μας έλυσαν το πρόβλημα (τους) να βγάλουν περισσότερα χρήματα!

Οι Δύο Παραβάσεις

Μήπως κάποιος έχει δει ποτέ τροχονόμο να ελέγχει οτιδήποτε, εκτός από παράνομη στάθμευση και υπερβολική ταχύτητα; Κυκλοφορούν αυτοκίνητα χωρίς φώτα, χωρίς στοπ, χωρίς πινακίδες ή σκεπασμένες από αδιαφανείς ζελατίνες, με εκτυφλωτικούς προβολείς, ή καμένα φώτα, με παράνομες πρόσθετες κατασκευές. Κυκλοφορούν χωματουργικά φορτηγά ασκέπαστα, νταλίκες υπερφορτωμένες, παράνομα τρίκυκλα. Παραβιάζεται συνεχώς η προτεραιότητα, το κόκκινο, διασταυρώσεις κλείνονται. Παιδιά στο μπροστινό κάθισμα, μωρά στην αγκαλιά της μαμάς ή καβάλα στο ντεπόζιτο μηχανής. Όμως παράνομη στάθμευση και υπερβολική ταχύτητα είναι οι μόνες παραβάσεις που αναγνωρίζουν οι τροχονόμοι μας. Την δεύτερη βέβαια μόνον αν υπάρχει ραντάρ ή αν γίνει ατύχημα. Γιατί ως γνωστόν, όλα τα ατυχήματα στην Ελλάδα οφείλονται στην υπερβολική ταχύτητα.

Δύο Μέτρα, Δύο Σταθμά

Με αφορμή πάλι θέμα που προέκυψε κατά την περίοδο των εκλογών και αφορούσε τη νομοτυπία και τη νομιμότητα, έχω να παρατηρήσω τα εξής. Φυσικά και η Ελλάδα χρειάζεται περισσότερη αυστηρότητα. Φυσικά και χρειάζεται λίγη περισσότερη πειθαρχία (με την πραγματική έννοια της λέξης). Αλλά τη χρειάζεται προς όλους, για να μην πω πρώτα προς τους "από πάνω". Αυτό που όλοι θέλουμε και περιμένουμε να δούμε από το κράτος, είναι να επιβάλλεται και να εξαντλεί την αυστηρότητά του στα πραγματικά μεγάλα παραπτώματα. Να προλαμβάνει και να τιμωρεί τους επικίνδυνους και όχι τους παράτυπους. Να κυνηγήσει τα υπουργικά-στελεχικά-παραγοντικά αυτοκίνητα που παραβιάζουν κάθε κανόνα και όχι τον ταλαίπωρο που ξεπέρασε το -έτσι-κι-αλλιώς- γελοίο όριο ταχύτητας. Να διευκολύνει την καθημερινότητά μας βάζοντας τροχονόμους στις διασταυρώσεις και όχι να κόβουν κλήσεις. Να κάνει δημόσιους χώρους στάθμευσης και ότι παρκόμετρα. Να φτιάξει ασφαλείς δρόμους και όχι να κατεβάζει τα όρια ταχύτητας. Για όλους.

Όλοι οι Δρόμοι Οδηγούν...

Δεν θα μιλήσω για τους δρόμους που οδηγούν στη Ρώμη, αλλά για τους δρόμους που οδηγούν στην Αττική οδό. Τα πρώτα μέτρα γύρω από τον κόμβο είναι στρωμένα και πολύ καλής ποιότητας. Φανερό ότι πλήρωσε η κοινοπραξία για αυτά. Από εκεί και πέρα όμως αρχίζουν κάτι κατσικόδρομοι άνευ προηγουμένου. Είναι απίστευτο πως περιμένουν ότι τα εκατοντάδες ή χιλιάδες αυτοκίνητα θα πρέπει να διανύσουν αυτούς τους δρόμους για να βγουν στην Αττική Οδό. Θέλετε συγκεκριμένο παράδειγμα; Η προτελευταία έξοδος για Σπάτα-Παιανία. Όποιος την έχει χρησιμοποιήσει τη συγκεκριμένη έξοδο, καταλαβαίνει για τι πράγμα μιλάω.

Υπάρχει Ελπίδα;

Πρέπει να γίνουμε η αλλαγή που θέλουμε να δούμε. ΜΑΧΑΤΜΑ ΓΚΑΝΤΙ

Ελλάς!

Έτσι είναι οι Έλληνες. Συγχωρούν, ξεχνάνε, προσπερνάνε. Ποιο ήταν το μήνυμα των τελευταίων εκλογών; Όλα σ' αυτή τη χώρα βαίνουν καλώς και τίποτα δεν χρειάζεται να αλλάξει. Εμπιστοσύνη στους κάθε λογής ηγέτες μας και στους αντιπροσώπους τους. Η εντολή του λαού είναι να συνεχιστεί το θεάρεστο έργο των πολιτικών, κυβερνώντων και μη. Και τα όποια παράπονα και "συμβάντα" είναι εντελώς προσωρινά και ασήμαντα.

Από Παντού Κλέβουμε

Οι στατιστικές της Ελλάδας στα θανατηφόρα ατυχήματα είναι άθλιες. Εμφανιζόμαστε κάθε χρόνο πρωταθλητές Ευρώπης και μάλιστα με φθίνουσα πορεία. Τι σκέφτηκε όμως το Ελληνικό κράτος, διότι οι άνθρωποι είναι πανέξυπνοι: Η Ελλάδα είναι από τις λίγες χώρες που νεκρός από τροχαίο θεωρείται αυτός που θα πεθάνει μέσα σε 24 ώρες από το χρόνο του ατυχήματος. Στις 25 ώρες δηλαδή θεωρείται ότι πέθανε από φυσικά αίτια. Στις περισσότερες χώρες το όριο είναι 3 μέρες ή μία εβδομάδα. Αυτοί οι χαζοί, γιατί για χαζούς πρόκειται, βγάζουν μόνοι τους τα μάτια τους. Ενώ εμείς εδώ, μαγειρεύουμε λίγο τα αποτελέσματα και δεν φαίνεται η χείριστη εικόνα μας. Οπότε δεν πιεζόμαστε να λάβουμε και μέτρα.

Προεκλογικά

Πιστεύω ότι αυτό που θα πείσει τον περισσότερο κόσμο να προτιμήσει μία παράταξη από άλλη, είναι οι λύσεις στα καθημερινά προβλήματα. Και δεν μιλάω φυσικά για έξτρα παροχή 100 ευρώ στον πολύτεκνο, αγρότη, φαρμακοποιό, κτλ. Αλλά για πιο σωστό και πιο οργανωμένο κράτος. Δηλαδή, στα δικά μας, δίκαιες εξετάσεις οδήγησης, παραδειγματική τιμωρία όσων χρηματίζονται, Τροχαία που να βοηθάει και να διευκολύνει την κίνηση και να περιορίζει τα ατυχήματα και τέλος λύση του κυκλοφοριακού στα αστικά κέντρα. Φυσικά αυτά τα προβλήματα δεν αφορούν κανέναν πολιτικό.

Οδοσήμανση

Μπορεί η σήμανση των Ελληνικών δρόμων είναι άθλια, αλλά στις στροφές είναι πληρέστατη: χωρίς εκκλησάκι = ακίνδυνη στροφή, ένα εκκλησάκι = μικρός κίνδυνος, δύο = πολύ επικίνδυνη στροφή και τρία = κίνδυνος θάνατος.

Πεζόδρομος

Μας έχουν πασάρει τώρα τελευταία πολλοί δήμαρχοι την καραμέλα ότι πεζοδρομούν την περιοχή μας για καλύτερη ποιότητα ζωής και κουραφέξαλα. Οι πεζόδρομοι μόνο πεζόδρομοι δεν είναι, απλώς έχουν βάλει κάποιες ζαρντινιέρες με φυτά μέσα στη μέση του δρόμου, με αποτέλεσμα να είναι πολύ πιο επικίνδυνη η οδήγηση στους δρόμους αυτούς. Θα μου πείτε ο στόχος είναι να μην τους χρησιμοποιείς αυτούς τους δρόμους. Ωραία. Και από πού θα πάω; Θα πετάξω; Ή θα πετάξω το αυτοκίνητο και θα κινούμαι με τα ανύπαρκτα ΜΜΜ; Άσε δε που έχουν δημιουργήσει και τρομερό πρόβλημα στάθμευσης, λες και περίσσευε χώρος. Αν θέλουν οι βλαχοδήμαρχοι να λύσουν το πρόβλημα στο δήμο τους, ας φροντίσουν τα αυτοκίνητα να περνούν εύκολα και γρήγορα από την περιοχή τους και να φεύγουν το ίδιο εύκολα.

Αυτοκίνητο ή Μηχανή;

Δυο φράσεις μόνο: Με το αυτοκίνητο σκοτώνεις. Με το μηχανάκι σκοτώνεσαι.

Δεν Πληρώνω

Επειδή αυξήθηκαν τα πρόστιμα θα μάθουν οι Έλληνες να οδηγούν; Μήπως τα υψηλά πρόστιμα με πρόσχημα τη μείωση των ατυχημάτων δεν είναι παρά ένα κόλπο για να μας πάρουν τα λεφτά άλλη μια φορά, δήθεν για το καλό μας και με τη συναίνεσή μας; Γιατί όταν το Υπουργείο Μεταφορών βγάζει στους δρόμους κοινούς δολοφόνους με τον τρόπο που χορηγεί τα διπλώματα, είναι δυνατόν να πιστεύει κανείς ότι όλοι αυτοί θα μάθουν να οδηγούν και δεν θα προξενούν ατυχήματα επειδή τα πρόστιμα είναι υψηλά; Άρα, αν κάποιος διαθέτει τα χρήματα και πληρώνει τα πρόστιμα, μπορεί να οδηγεί όπως θέλει; Το πρόστιμο των 700 ευρώ μπορεί να τσούξει τον μισθωτό, αλλά να είστε σίγουροι ότι τον μεγαλοεπιχειρηματία δεν θα τον νοιάξει καθόλου. Γι αυτό στη Φινλανδία το πρόστιμο δεν είναι ανάλογο με την παράβαση, αλλά ανάλογο με το εισόδημα του καθενός.

Θέμα Επιλογής

Είναι λοιπόν ένας κεντρικός δρόμος στην περιοχή που μένω. Τον χρησιμοποιούν καθημερινά χιλιάδες αυτοκίνητα. Η κατάσταση του είναι χάλια. Δεν καταλάβατε. Χάλια. Λακκούβες, μπαλώματα, οδόστρωμα και πεζοδρόμιο ένα, νερά, χάλια. Σήμερα λοιπόν είδα το εξής κορυφαίο: Να στρώνουν τους συνοικιακούς δρόμους, τους κάθετους δρόμους που βγάζουν στον κεντρικό, οι οποίοι φυσικά είναι σε πολύ καλή κατάσταση και στο κάτω-κάτω εξυπηρετούν μόνο τη γειτονιά. Έτσι λοιπόν σε λίγο θα έχουμε ωραίους φρεσκοστρωμένους δρόμους μπροστά στο σπίτι μας, αλλά ο κεντρικός δρόμος θα εξακολουθήσει να είναι αδιάβατος. Ψάχνοντας βέβαια βρήκα το εξής: Ο κεντρικός δρόμος ανήκει στη Νομαρχία, ενώ οι μικροί δρόμοι στο Δήμο. Έτσι λοιπόν ο Δήμος μας πολύ σωστά αποφάσισε να «φρεσκάρει» τους δρόμους, ενώ η Νομαρχία, προφανώς κάπου κόλλησε. Και εμένα τι με νοιάζει; Εγώ θέλω το λογικό, το προφανές: Να στρώσουν τον κεντρικό δρόμο!

Προσπέραση

Όταν σε προσπερνάνε όχι ένας, όχι δύο, όχι τρεις, αλλά δεκάδες αυτοκίνητα από τη δεξιά, δεν το πιάνεις το υπονοούμενο ότι είσαι ο χαζός της παρέας και πας αργά και αριστερά; Ότι ίσως να δημιουργείς πρόβλημα; Ότι ίσως να σε σιχτιρίζουνε τόσοι κι άλλοι τόσοι που βρίσκονται πίσω σου; Ότι μπορεί να προξενήσεις ατύχημα, αναγκάζοντας τους άλλους να σε προσπεράσουν αντικανονικά; Ότι εσύ είσαι αυτός ο «αργά και αριστερά» που ακούς να βρίζουνε;

Εφιάλτης στο Δρόμο με τις Λεύκες

Ο δρόμος που δεν θα φτιαχτεί ποτέ. Αλλά ποτέ. Είναι ο δρόμος που πάει στο γκολφ της Γλυφάδας, δίπλα από το παλιό αεροδρόμιο. Και κάθε χρόνο λέμε ότι η κατάσταση έχει φτάσει το απροχώρητο και κάθε χρόνο ανακαλύπτουμε ότι μπορεί να γίνει και χειρότερος. Σχεδόν καθημερινά δέχεται κλήσεις η Τροχαία για ζημιές σε αυτοκίνητα από το κακό οδόστρωμα και πιστεύω ότι κάποια στιγμή αργά η γρήγορα ο Δήμος ή το κράτος αποζημιώνει όλους αυτούς που καταστρέφουν τα αυτοκίνητά τους. Βέβαια το ενδεχόμενο να τον φτιάξουν αυτό το δρόμο, δεν το συζητούν καν. Και πέρασαν και οι Ολυμπιακοί Αγώνες.

Φως, Περισσότερο Φως

Θεωρώ ότι είναι απαράδεκτο τη στιγμή που η ΔΕΗ βγαίνει και μας λέει ότι την καλοκαιρινή περίοδο πρέπει να κάνουμε οικονομία με κάθε θυσία, διότι το ηλεκτρικό ρεύμα δεν επαρκεί (δεν μπορεί δηλαδή να παρέχει την υπηρεσία για την οποία υφίσταται και την οποία πληρώνουμε αδρά), την ίδια στιγμή να βλέπουμε δρόμους ολοφώτιστους στις 10 η ώρα το πρωί ή στις 4 το μεσημέρι.