Μπορεί να είμαι περίεργος, μπορεί να είμαι και λίγο υπερβολικός, αλλά όπως και να έχει, το θέαμα δεν μου φαίνεται ωραίο, ούτε και ταιριαστό. Μιλάω για διάφορα πολυτελή αυτοκίνητα που βλέπω και έχουν κολλημένη στο παρ μπριζ τη βεντούζα από κάποια συσκευή πλοήγησης. Είχα πάντα την εντύπωση πως τα πολύ ακριβά αυτοκίνητα, JAGUAR, MERCEDES, PORSCHE CAYENNE και τα συναφή, διέθεταν εργοστασιακά συστήματα πλοήγησης. Και αν δεν είχαν, τότε θα ήταν επιλογή του ιδιοκτήτη τους να μην έχουν. Βλέποντας όμως τη βεντούζα του GPS σε ένα τέτοιο αυτοκίνητο, αυτό που αντιλαμβάνομαι είναι ότι δεν έφτασαν τα χρήματα για να έχει το αυτοκίνητο πλοηγό και ο ιδιοκτήτης του επέλεξε τη φτηνή λύση ενός GPS της after market αγοράς. Ή ότι αγόρασε το αυτοκίνητο «ευκαιρία» από κάποια μάντρα από αυτές που τα εισάγουν σωρηδόν από τη Γερμανία και έτυχε το συγκεκριμένο μοντέλο να μην έχει navigator. Και επειδή πλέον στην Ελλάδα το να έχεις αυτοκίνητο χωρίς GPS είναι απαράδεκτο, ο ιδιοκτήτης κατέφυγε στη φτηνή λύση κάποιου από τα εκατοντάδες μοντέλα που κυκλοφορούν πλέον ακόμα και στα περίπτερα. Διότι, δεν μπορεί να έχει GPS ο αλλοδαπός με την ALFA ROMEO 133 και να μην έχει το πρεστίζ καρ εκ Γερμανίας.
Οι προφυλακτήρες των φορτηγών, τι ακριβώς προφυλάσσουν; Το φορτηγό να μην γρατσουνιστεί η μπογιά του σε περίπτωση σύγκρουσης; Έχετε παρατηρήσει ποτέ τι είναι αυτό που αποκαλείται «προφυλακτήρας» σε ένα φορτηγό; Ειδικά πίσω. Μία σιδερένια μπάρα, ένας σιδηροσωλήνας πολύ μεγάλου διαμετρήματος, στερεωμένος σε δύο εξίσου παχιές σιδηροδοκούς. Πράγματι, αν το φορτηγό τσουλήσει από λάθος και χτυπήσει σε τοίχο, αυτός ο προφυλακτήρας μπορεί να το προστατέψει από εκτεταμένη ζημιά. Τι γίνεται όμως αν πέσει επάνω του ένα αυτοκίνητο ή ακόμα χειρότερα ένα μηχανάκι; Θα είναι το χειρότερο σενάριο. Δεν υπάρχει περίπτωση να σωθεί. Υπάρχει κάποια σκέψη πίσω από αυτό άραγε;
Δεν χρειάζονται πάρκινγκ στο κέντρο της Αθήνας. Αυτό διαδήλωσαν οι εξαγριωμένοι κάτοικοι της Κυψέλης, στο κέντρο της Αθήνας, όταν τα συνεργεία του Δήμου προσπάθησαν να υλοποιήσουν τα σχέδια για ένα νέο υπόγειο χώρο στάθμευσης, χωρητικότητας 180 αυτοκινήτων, που θα έδινε νέα πνοή στην περιοχή. Για να γίνει ο υπόγειος χώρος στάθμευσης, θα έπρεπε – φυσικά – να χαλάσει για κάποιο χρονικό διάστημα η πλατεία με τα δέντρα, η οποία όμως μετά, σύμφωνα με τα πλάνα, θα γινόταν καλύτερη, με περισσότερα και ψηλότερα δέντρα. Οι εξαγριωμένοι – ευαισθητοποιημένοι πολίτες έπαιξαν ξύλο με τα ΜΑΤ κατά τα ειωθότα, κατέστρεψαν εξοπλισμό του Δήμου Αθηναίων και φώναξαν συνθήματα όπως «Αλήτη Κακλαμάνη» με αγωνιστικό σθένος και αυτοθυσία. Ταυτόχρονα, οι γνωστοί μαϊντανοί εκμεταλλεύτηκαν το γεγονός και πέταξαν πέτρες στα κοντινά αστυνομικά τμήματα, έσπασαν αυτοκίνητα και βιτρίνες, δηλώνοντας έτσι κι αυτοί τη συμπαράστασή τους στα δίκαια αιτήματα των κατοίκων. Γιατί αγαπητοί κύριοι δεν τους αφήνεται ήσυχους στη μοίρα τους; Κάντε τα πάρκινγκ και τα πάρκα σε περιοχές όπως η Βουλιαγμένη και η Κηφισιά όπου οι κάτοικοι είναι κορόιδα και δεν ξέρουν να ξεχωρίσουν τι είναι καλό και τι κακό. Και προπάντων δεν έχουν ανάμεσά τους ανθρώπους που βάζουν τις κομματικές – συνδικαλιστικές τους καριέρες πάνω από το καλό του τόπου τους.
«… να σου πω ποιος είσαι», είναι ένα από τα σοφότερα ρητά της αυτοκίνησης. Είναι τόσο προσεκτικά τοποθετημένα στην αγορά όλα τα αυτοκίνητα, που απευθύνονται σε πολύ συγκεκριμένο πλέον αγοραστικό κοινό το καθένα. Κατά τη γνώμη μου, η αγορά του αυτοκινήτου είναι υποδειγματική, με την έννοια ότι κάθε «προϊόν» φέρει τέτοια χαρακτηριστικά που το καθιστούν μοναδικό. Ακόμα και αν δει κανείς τα συγκριτικά τεστ ανάμεσα σε φαινομενικά όμοια αυτοκίνητα, θα διαπιστώσει ότι έχουν καθοριστικές διαφορές που αποτελούν κριτήριο επιλογής για κάποιους. Αλλά το σημαντικότερο όλων είναι η τιμή. Κάθε μοντέλο είναι τιμολογημένο σε αρμονία με το σύνολο της αγοράς, κοινώς, «ό,τι πληρώνεις παίρνεις». Δεν νομίζω ότι πλέον υπάρχουν μοντέλα που δεν έχουν δίκαιη τιμή. Η ίδια η αγορά έχει φροντίσει να τα βγάλει εκτός.
Αν ένα μέρος από αυτά τα 28 δις Ευρώ που θα δώσει η κυβέρνηση για να αποζημιώσει την κακή διαχείριση των τραπεζικών στελεχών, τα επένδυε σε μεγάλα έργα, τότε θα έφταναν πιο άμεσα στην κοινωνία, με δύο μάλιστα τρόπους. Αν υποθέσουμε ότι έκανε επενδύσεις στο οδικό δίκτυο και γενικότερα στην κυκλοφορία των οχημάτων, τότε θα δημιουργούσε νέες θέσεις εργασίας που θα έπιαναν όλο το φάσμα της κοινωνίας. Από τους απλούς εργάτες, μέχρι τους μηχανικούς και τους επιχειρηματίες, τους εμπόρους και τους κατασκευαστές. Από την άλλη πλευρά, τα χρήματα αυτά θα έπιαναν τόπο, θα άφηναν πίσω τους χειροπιαστά έργα, έργα που θα έμεναν στην κοινωνία και θα διευκόλυναν τόσο την καθημερινή ζωή των πολιτών, όσο και το εμπόριο. Αλλά αυτό είναι δύσκολο, άμα είσαι στην Ελλάδα.
Και όμως έτυχε. Πρωί, περιπολικό παραβίασε ΣΤΟΠ στον Πειραιά και έπεσε επάνω μας. Κατατρόμαξαν και οι δύο αστυνομικοί και είδαμε και πάθαμε να τους συνεφέρουμε. Ευγενέστατοι όμως. Ήρθε και η ΤΟΤΑ και κατέγραψε το συμβάν και να οι καταθέσεις και να οι δηλώσεις. Πήγαμε και στο τμήμα και ξανά καταθέσεις και ξανά δηλώσεις. Αυτή ήταν μόνο η αρχή της Οδύσσειας. Ο πραγματογνώμονας της Τροχαίας που θα εκτιμούσε τη ζημιά για να μας αποζημιώσει, επειδή είχε πολλές δουλειές, μπορούσε να έρθει δύο εβδομάδες μετά. Άρα, δύο εβδομάδες χωρίς αυτοκίνητο. Ήρθε και ήταν βαρύς. Ήθελε να τη βγάλει φτηνά διότι έτσι έκρινε ότι θα έκανε καλά τη δουλειά του. Έκανε τα απαραίτητα χαρτιά. Μετά από 2 μήνες μας φώναξαν οδηγό και συνοδηγό στο αστυνομικό τμήμα και ξανά τα ίδια, καταθέσεις κλπ. Μετά από άλλους δύο μήνες δικαστήριο. Ευτυχώς πρόλαβε και εκδικάστηκε η υπόθεση. Ο οδηγός του περιπολικού είχε αποδεχθεί την ευθύνη. Ξανά το ίδιο ποίημα της κατάθεσης και στο δικαστήριο. Αφού παίξαμε αρκετά, το δικαστήριο αποφάσισε να επιβάλει στον απρόσεκτο οδηγό του περιπολικού 72 ευρώ πρόστιμο, γιατί περί αυτού γίνονταν όλες οι καταθέσεις και τα δικαστήρια. Θυμίζω, ο άνθρωπος είχε αποδεχθεί την ευθύνη. Και ερωτώ: Τόσες χαμένες εργατώρες, δικές μας και δικές τους, τόσο χαρτομάνι και τόση ταλαιπωρία, για ποιο λόγο ακριβώς;
Αυτό είναι κρύο και αυτά είναι "ακραία καιρικά φαινόμενα". Αν και για τις περιοχές που συμβαίνουν, ούτε αυτά δεν θεωρούνται ακραία.
Η κακή – κάκιστη κατάσταση των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, αναγκάζουν πολύ κόσμο να μετακινείται με το αυτοκίνητο σε αστικές περιοχές όσο και αν δεν το θέλει. Όμως οι ανύπαρκτες ελεύθερες θέσεις στάθμευσης και η αδυναμία του κράτους να προβλέψει για προβλεπόμενους χώρους στάθμευσης – έστω και έναντι αμοιβής, έχει αφήσει ελεύθερο το πεδίο για κερδοσκόπους και απατεώνες, από τους οποίους βρίθει αυτή η χώρα. Έτσι λοιπόν, αλάνες μετατρέπονται σε parking μέσα σε μία νύχτα, η ταρίφα είναι ελεύθερη και ο κάθε οδηγός «παραδίνεται» στις χρηματικές απαιτήσεις του κάθε ιδιοκτήτη αν δε θέλει να ψάχνει επ’ άπειρον κάποια «θεσούλα». Είναι λογικό όταν θέλεις να πας σινεμά να πληρώνεις 7 ευρώ την ταινία και 10 ευρώ το parking; Μάλλον κλοπή υπό την προστασία του κράτους θα χαρακτηριζόταν. Τη στιγμή, μάλιστα, που σε όλες τις μεγάλες περιοχές της Νέας Υόρκης διατίθενται δημοτικά parking που χρεώνουν από 1 μέχρι 4 δολάρια τη μία ώρα.
Πρέπει να σημειώσω το εξής: Τα τζιπ και τα SUV γενικότερα δεν σημαίνει ότι δεν γλιστρούν και άρα δεν χρειάζονται αλυσίδες. Αυτό δεν ξέρω από πού το συμπεραίνουν οι ιδιοκτήτες τους –μάλλον από το γεγονός ότι πλήρωσαν πολλά χρήματα- αλλά είναι λάθος. Τα λάστιχα είναι ο κυριότερος παράγοντας που κάνει τη διαφορά και όχι το αν το αυτοκίνητο είναι ψηλό και ογκώδες ή όχι. Το ότι είναι ψηλό βοηθάει μόνο στο να μην κολλάει στο χιόνι, όταν είναι σε τέτοιο ύψος που βρίσκει το αυτοκίνητο από κάτω.
Το γεγονός ότι στα περισσότερα χιονοδρομικά υπάρχει συνήθως αστυνομία που σταματάει τα αυτοκίνητα για να υποχρεώσει τους οδηγούς να βάλουν αλυσίδες, δεν είναι επειδή η Τροχαία θέλει να κάνει τη ζωή των οδηγών δύσκολη (αν και θα τους άξιζε). Είναι επειδή πραγματικά χρειάζονται και αν συνεχίσουν τα αυτοκίνητα χωρίς αλυσίδες, λίγο παρακάτω ή θα πάθουν ατύχημα ή θα αναγκαστούν να σταματήσουν σε σημείο που θα εμποδίζουν την κυκλοφορία. Ωστόσο υπάρχουν (κι εκεί) οι γνωστοί πονηροί οι οποίοι προσπαθούν να το αποφύγουν και αυτοί είναι που δημιουργούν τις ατέλειωτες ουρές.
Με αφορμή λοιπόν πάλι τα χιόνια, αρκετοί ιδιοκτήτες τετρακίνητων οχημάτων διαπίστωσαν πως δεν μπορούσαν να κινηθούν στο γλιστερό οδόστρωμα ούτε με το 4Χ4. Ο λόγος είναι πολύ απλός. Κυκλοφορούν τέτοια τετρακίνητα οχήματα που δεν έχουν LSD ή μπλοκέ διαφορικά, με αποτέλεσμα κάποιοι τροχοί να μην έχουν πρόσφυση έτσι κι αλλιώς. Υπάρχουν όμως κι άλλα τα οποία εμπλέκουν την τετρακίνηση αυτόματα, μέσω ηλεκτρονικών αισθητήρων. Η δυσάρεστη έκπληξη σε αυτούς ήταν ότι για να δοθεί το σήμα και να εμπλακεί η τετρακίνηση χρειάζεται κάποιος χρόνος, διόλου αμελητέος. Έτσι λοιπόν όταν κινούνταν σε στροφή η οποία γλίστραγε, το αυτοκίνητο δεν προλάβαινε να γυρίσει σε 4Χ4, με αποτέλεσμα να γλιστρούν και να βγαίνουν από το δρόμο. Το σύστημα αυτό λειτουργεί μόνο όταν πας να ξεκινήσεις όντας κολλημένος στο χιόνι και σπινιάρουν οι πίσω τροχοί. Τίποτε άλλο. Ας ρώταγαν πριν αγοράσουν.
Όπως είχε ανακοινωθεί από τον Σεπτέμβριο, το υπουργείο Μεταφορών και Επικοινωνιών εντάσσει τις αρχές Οικονομικής - Οικολογικής οδήγησης (Eco-driving) στις εξετάσεις των νέων υποψηφίων οδηγών. Oι συγκεκριμένες εξετάσεις θα ισχύσουν από τις αρχές του έτους. Έχουν ήδη σταλεί στις Διευθύνσεις Μεταφορών και Επικοινωνιών των Νομαρχιών καθώς και στις Ομοσπονδίες Εκπαιδευτών νέων οδηγών, η διδακτέα ύλη και οι σχετικές ερωτήσεις, οι οποίες συμπεριλαμβάνονται στο Μηχανογραφικό Σύστημα Εξέτασης Υποψηφίων Οδηγών, προκειμένου να εξετάζονται οι οδηγοί τόσο κατά την θεωρητική όσο και την κατά την πρακτική προετοιμασία τους. Το μέτρο αυτό εφαρμόζεται ήδη σε αρκετές χώρες της ΕΕ με ιδιαίτερα ενθαρρυντικά αποτελέσματα σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία από διάφορους οργανισμούς όπως το Κέντρο Ανανεώσιμών Πηγών Ενέργειας. Με την εφαρμογή του Eco driving, η μείωση της κατανάλωσης κυμαίνεται από 10%- 25%. Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΚΑΠΕ, μια μείωση της κατανάλωσης καυσίμου κατά 5% στο σύνολο των οχημάτων της χώρας μας σημαίνει εξοικονόμηση περίπου 245 εκ. ευρώ τον χρόνο, ή 50 μέρες δωρεάν κίνηση. Σε επίπεδο ασφάλειας, η συμμόρφωση στις αρχές του Eco-driving θα μπορούσε να επιφέρ
Ουρές, λέει, στις εφορίες τις τελευταίες ημέρες του έτους, για να προμηθευτούν οι πολίτες το γνωστό ανατιμημένο σηματάκι των τελών κυκλοφορίας. Και το σχόλιο από τα δελτία ειδήσεων ήταν, όπως πάντα, "οι Έλληνες που είναι πάντα της τελευταίας στιγμής". Εγώ όμως, όσους ήξερα που αναγκάστηκαν να υποστούν αυτή την πρωτοφανή ταλαιπωρία, έμαθα πως είτε είχε καθυστερήσει η ταχυδρομική αποστολή του δελτίου, είτε δεν είχε έρθει καθόλου. Ποιος φταίει γι αυτό;
Υπάρχουν κάποιες μάντρες οι οποίες συνορεύουν με κεντρικούς δρόμους από τις οποίες εισέρχονται και εξέρχονται φορτηγά καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας. Μέχρι εδώ καλά. Το πρόβλημα όμως είναι ότι οι ιδιοκτήτες αυτών των επιχειρήσεων δεν έχουν κάνει τον κόπο και το έξοδο να στρώσουν κάτω αν όχι άσφαλτο, τουλάχιστον χαλίκι, με αποτέλεσμα τα αυτοκίνητα που εξέρχονται να γεμίζουν όλο το δρόμο με λάσπη. Και δεν μιλάμε για το «λέρωμα» του οδοστρώματος, αλλά για την πλημμύρα, ειδικά όταν έχει βρέξει, με λάσπες. Οι λάσπες αυτές είναι πάρα πολύ επικίνδυνες για τα αυτοκίνητα που κινούνται με σχετικά μεγάλες ταχύτητες σε αυτό το δρόμο. Απορώ πως δεν έχει δοθεί ακόμα η γνωστή και αναμενόμενη λύση: Πινακίδα ορίου ταχύτητας 30 χιλιομέτρων.
