Η Αγορά Αυτοκινήτων

Η αγορά αυτοκινήτων στην Ελλάδα:

* Το 2004 προσέγγισε τις 290 χιλιάδες οχήματα.

* Το 2005 ταξινομήθηκαν 269.733 νέα επιβατικά αυτοκίνητα

* Το 2006 διατέθηκαν 267.706 νέα και 37.220 μεταχειρισμένα (από το εξωτερικό) νέα επιβατικά

* Σύμφωνα με εκτιμήσεις εκπροσώπων της αγοράς, οι πωλήσεις κατά το 2007 αναμένεται να υπερβούν κατά τι τις 270 χιλιάδες νέα επιβατικά αυτοκίνητα

Αυτά προκύπτουν από έρευνα της STAT BANK, σύμφωνα με την οποία το τρέχον έτος η εγχώρια αγορά των «τεσσάρων τροχών» αναμένεται να κυμανθεί στο επίπεδο των 270-275 χιλιάδων νέων επιβατικών αυτοκινήτων.

Στην πραγματικότητα, οι διαστάσεις της αγοράς είναι κατά πολύ μεγαλύτερες διότι στα παραπάνω πρέπει να προστεθούν και όλα τα εισαγόμενα μεταχειρισμένα αυτοκίνητα που πρωτοκυκλοφόρησαν το 2006 στους ελληνικούς δρόμους. Έτσι, στις περίπου 268 χιλιάδες των νέων οφείλει κανείς να συνυπολογίσει και τα περίπου 37 χιλιάδες μεταχειρισμένα αυτοκίνητα, που πρωτοκυκλοφόρησαν στους ελληνικούς δρόμους κατά το 2006.

Ανάποδο Ν

Το γνωστό σήμα «Ν» το συναντάμε πολλές φορές στο πίσω τζάμι των αυτοκινήτων. Και ως γνωστόν, το Ν σημαίνει «είμαι νέος οδηγός, δείξε προσοχή και κατανόηση». Έχετε όμως παρατηρήσει πολλές φορές που αυτό το Ν είναι ανάποδα, σαν το ρώσικο Η; Τι μπορεί να σημαίνει αυτό; Η δική μου γνώμη μετά από παρατήρηση, είναι πως το ανάποδο Ν σημαίνει «είμαι νέος οδηγός, αλλά και ανίκανος, που δεν μπορώ να γράψω σωστά ένα γράμμα, άρα δείξε διπλή υπομονή και κατανόηση». Διότι φίλε Ν, αν δεν μπορείς να γράψεις σωστά ένα γράμμα, πώς να περιμένω ότι μπορείς να οδηγήσεις σωστά;

Που πα ρε Καραμήτρο;

Οι περισσότεροι δρόμοι στην Ελλάδα είναι με δύο λωρίδες. Και πάλι καλά να λέμε. Είναι πρωί και έχει κίνηση. Ο δρόμος, με δύο λωρίδες. Ανηφόρα. Τα φορτηγά το ένα πίσω από το άλλο να γεμίζουν καυσαέριο την ατμόσφαιρα και να κινούνται με ταχύτητα σαλιγκαριού. Γιατί βλέπεις είναι και κακορυθμισμένα τα φανάρια, τροχονόμος ούτε για αστείο, οπότε με το σταμάτα-ξεκίνα, τα φορτηγά έχουν βγάλει αρκετό καυσαέριο να καλύψουν όλο τον πλανήτη. Τέλος πάντων, έτσι όπως είναι βαριά και φορτωμένα τα φορτηγά, ξαφνικά ένας πονηρός φορτηγατζής, αποφασίζει να προσπεράσει τους άλλους που πάνε με 30 χλμ την ώρα. Και βγαίνει στο αριστερό, στην άλλη λωρίδα και προσπαθεί να περάσει τους άλλους με 40 χλμ την ώρα. Και από πίσω τα ΙΧ να περιμένουν στην ουρά για να ολοκληρώσει ο «γρήγορος» την προσπέραση. Τι τη θες την προσπέραση ρε μάστορα; Άσε να περάσει κανένα αυτοκινητάκι...

Ινστιτούτο Οδικής Ασφάλειας (Ι.Ο.ΑΣ.) "Πάνος Μυλωνάς"

Κύριος σκοπός του Ινστιτούτου είναι η υποστήριξη και προώθηση δραστηριοτήτων σε θέματα τα οποία προάγουν την οδική ασφάλεια, την κυκλοφοριακή αγωγή, τη μελέτη, έρευνα, ενημέρωση και εκπαίδευση, στοχεύοντας κατ' εξοχήν στην πρόληψη και μείωση των τροχαίων ατυχημάτων.

Αιτία για την ίδρυση του Ινστιτούτου είναι το γεγονός ότι έχουμε τη θλιβερή πρωτιά στην Ευρώπη στα τροχαία ατυχήματα τα οποία αποτελούν δυστυχώς και την πρώτη αιτία θανάτου στην Ελλάδα.

http://www.ioas.gr/

Υπάρχει Όριο;

Υποθέστε το εξής σενάριο: Είσαι στο φανάρι για να στρίψεις και περιμένεις. Έρχεται ο γνωστός πονηρός και μπαίνει μπροστά σου. Ανάβει το πράσινο και επειδή εκείνος θα προλάβει να περάσει έτσι κι αλλιώς, δεν ανησυχεί και ιδιαίτερα, οπότε ξεκινάει με το πάσο του. Άρα λοιπόν δεν μπήκε μπροστά σου επειδή βιαζόταν, αλλά από μαγκιά. Διαπιστώνεις δε ότι καθυστερεί γιατί μιλάει και στο κινητό του. Αν καταφέρεις να περάσεις μπροστά του πάνω στη στροφή, επειδή καθυστέρησε, σε αγριοκοιτάζει κιόλας που του πήρες τη σειρά. Τώρα πείτε μου. Επειδή αυτό μου συμβαίνει και μου συμβαίνει συχνά, να τρελαθώ ή όχι;

Η Λεβεντιά του Έλληνα Οδηγού

Ας μου εξηγήσει κάποιος αυτό: Αφού όταν υπάρχει ενδεχόμενο πολέμου, όλοι ψάχνουμε πως θα κρυφτούμε. Αφού όταν πάμε φαντάροι ψάχνουμε να βρούμε κάθε πιθανό και απίθανο «βύσμα» για να μην υπηρετήσουμε ή να λουφάρουμε κατά το δυνατόν. Αφού το να κάνουμε τις πάπιες είναι το εθνικό μας σπορ. Αυτό το νταηλίκι πως μας βγαίνει στο τιμόνι; Γιατί όταν οδηγούμε, θεωρούμε ότι η μέγιστη προσβολή είναι να μας προσπεράσουν, να μας κλείσουν, να μας πάρουν τη θέση; Μιλάμε για προσβολή που σηκώνει όχι μόνο ακατονόμαστες βρισιές, αλλά ακόμα και ξέπλυμα της προσβολής με αίμα. Ναι, με αίμα! Δεν έχετε δει που κατεβαίνουν κάτω στη μέση του δρόμου τα παλικάρια για να πλακωθούν στις μπουνιές επειδή ο ένας –άκουσον-άκουσον!- θέλησε να προσπεράσει τον άλλον! Ειδικά άμα συνοδεύονται από καμιά κοπελίτσα, τότε είναι που η σύρραξη είναι αναπόφευκτη! Ψυχραιμία ρε παιδιά. Δεν παίζεται η εθνική μας υπερηφάνεια.

Κάτσε Πίσω από το Σχολικό

Παλιότερα θυμάμαι είχε έρθει στο σπίτι ένα ενημερωτικό φυλλάδιο από το Υπουργείο Μεταφορών που έλεγε ότι απαγορεύεται πλέον ρητά να προσπερνάμε σχολικό λεωφορείο, ακόμα και όταν είναι σταματημένο στην άκρη του δρόμου με τα αλάρμ. Μου είχε φανεί τόσο γελοίο τότε. Προφανώς ο κύριος υπουργός θεώρησε πως έπραξε το καθήκον του και σίγουρα δεν ξανασχολήθηκε. Για σκεφτείτε όμως, να περιμένει το σχολικό το αργοπορημένο παιδάκι να πιει το γάλα του και πίσω από το σχολικό να περιμένουν άλλοι σαράντα οδηγοί. Και πόσα σχολικά κυκλοφορούν κάθε πρωί. Δεν θα κουνιόταν τίποτα στο δρόμο. Αναρωτιέμαι αν ο νέος ΚΟΚ το έχει συμπεριλάβει.

Βαθύ Πορτοκαλί

Ο ΚΟΚ προέβλεπε πάντα ότι με το πορτοκαλί σταματάμε. Ο νέος ΚΟΚ το ξαναθυμίζει. Ένας λοιπόν νομοταγής συμπολίτης μας βρέθηκε στο νοσοκομείο επειδή έπαθε θλάση στον αυχένα γιατί σταματώντας σε πορτοκαλί σε φανάρι έπεσε πάνω του ο πίσω του. Και αναρωτιέμαι. Έκανε καλά ο άνθρωπος που σταμάτησε στο πορτοκαλί; Δεν σας κρύβω ότι όταν σταματάω ακόμα και σε κόκκινο φανάρι, πάντα κοιτάω τον καθρέφτη μου να δω μήπως ο πίσω μου δεν το αντιλήφθηκε και έρχεται με φόρα. Καλός ο ΚΟΚ αλλά πολλές φορές η εθιμοτυπία είναι ισχυρότερη από το νόμο.

Καθαριότης μισή αρχοντιά

Εγώ πρώτος το λέω και το υποστηρίζω. Τα κιγκλιδώματα, τα πεζοδρόμια, τα φανάρια και οι στύλοι είναι μέσα στη βρώμα και τη σιχασιά. Κανένας δεν τα καθαρίζει ποτέ. Ακόμα χειρότερα τα παρτέρια των διαχωριστικών που σπανίως τα φροντίζει κάποιος κηπουρός. Τις προάλλες όμως συνέβη και αυτό: Η αριστερή λωρίδα ήταν κλειστή από οχήματα που καθάριζαν τις μπάρες και συνεργεία που φρόντιζαν τα φυτά στην παραλιακή. Μπράβο θα πείτε. Όμως δεν υπήρχε απολύτως καμία προειδοποίηση και εργάζονταν σε ώρα και μέρα αιχμής. Ένας πορτοκαλί κώνος μαυρισμένος από τη βρώμα ετών κάθε πενήντα μέτρα ήταν το μόνο σημάδι προειδοποίησης για τους οδηγούς. Βέβαια θα μου πείτε, συνήθως δημιουργείται τέτοιο μποτιλιάρισμα που και να θέλεις να τρέξεις δεν μπορείς.

Αποφασίζωμεν και Διατάσσομεν

Άμα είσαι υπουργός, νομάρχης, δήμαρχος ή φορέας σε αυτή τη χώρα, έχεις το δικαίωμα να αποφασίζεις και να προστάζεις για τους άλλους. Αν αυτό σας ακούγεται σωστό, τότε έχουμε πρόβλημα. Γιατί οι φορείς δεν αποφασίζουν για τους άλλους, αποφασίζουν για όλους, βάζοντας και τον εαυτό τους μέσα. Όταν ο υπουργός οικονομικών βάζει φόρους, υποθέτουμε ότι φορολογείται και αυτός. Όταν ο υπουργός μεταφορών εκδίδει νέο ΚΟΚ, με αυστηρότατες ποινές, θα πρέπει να πληρώνει και αυτός. Και τα παιδιά του και οι γύρω του. Λοιπόν κύριε υπουργέ/νομάρχη/δήμαρχε, σας είδαμε στις ειδήσεις περήφανο να οδηγείτε χωρίς κράνος, λίγο μετά την ανακοίνωση του νέου ΚΟΚ.

Πορτοκαλιά

Τα «πορτοκαλιά» τόξα στα φανάρια επιτρέπουν να περάσει το αυτοκίνητο, αλλά δεν έχει προτεραιότητα. Δηλαδή το πιο πιθανό είναι ότι υπάρχει και άλλο ρεύμα κυκλοφορίας από άλλη κατεύθυνση που βγαίνει ταυτόχρονα στον ίδιο δρόμο, συνεπώς πρέπει να κινηθούμε με προσοχή. Αν δεν συμβαίνει αυτό, τότε μάλλον είναι πολύ σπουδαία διάβαση πεζών, δηλαδή οι πεζοί προηγούνται των αυτοκινήτων. Όχι ότι και τις άλλες φορές δεν προηγούνται...

Πεζώ

Λέμε για τους οδηγούς και πόσο δεν σέβονται τους πεζούς, αλλά και η συμπεριφορά των πεζών δεν είναι πάντα και η καλύτερη. Πολλές φορές περπατάνε πάνω στο δρόμο ενώ έχει μια χαρά πεζοδρόμιο (σπάνιο ε;). Ή ακόμα χειρότερα περνάνε με φόρα και τσαμπουκά από άσχετο σημείο το δρόμο πολύ προκλητικά με τη λογική ότι "έχω προτεραιότητα θα με αποφύγει". Και ο άλλος πως θα σε αποφύγει δηλαδή; Αυτοκίνητο είναι, χρειάζεται χρόνο για να σταματήσει. Και αν δε σε έχει δει; Καλύτερα ζωντανός χωρίς προτεραιότητα, παρά νεκρός με προτεραιότητα. Όσο δε για κάτι πιτσιρικάδες μάγκες-πονηρούς που περνάνε επιδεικτικά για να κάνουν τους έξυπνους στην παρέα, ε, αυτούς αξίζει να μην πατήσεις φρένο (γιατί να φθείρω πρόωρα τα τακάκια μου;) και να μη σταματήσεις μετά.

Το Μηχανάκι Χωράει Παντού

Πράγματι τα μηχανάκια σε πάνε παντού και επειδή κατά σύμβαση δεν τηρούν τους κανόνες οδικής κυκλοφορίας σε πάνε παντού και γρήγορα. Έτσι λοιπόν κυκλοφορείς ελεύθερα πάνω στις διαχωριστικές λωρίδες, κάνεις σφήνες, δε σταματάς στα φανάρια, καβαλάς τα πεζοδρόμια και τόσα άλλα βολικά. Όσο δε για το παρκάρισμα, εκεί είναι το μεγαλείο. Το μόνο που χρειάζεσαι είναι 1 μέτρο να σφηνώσεις το μηχανάκι ανάμεσα σε δύο παρκαρισμένα αυτοκίνητα. Βέβαια όταν θα πάει ο ένας από τους δύο οδηγούς να ξεπαρκάρει και δεν θα μπορεί, δε σε νοιάζει και πολύ έτσι; Ας σε περιμένει. Όποτε τελειώσεις κι εσύ θα φύγει κι αυτός. Και δεν πιστεύω να διαμαρτυρηθεί...

Κυκλοφοριακό Πρόβλημα

Έχουμε λέει τέτοιο πρόβλημα παντού. Και όχι μόνο στο κέντρο αλλά και στα προάστια. Και πώς να μην έχουμε αφού οι περισσότεροι δεν πηγαίνουν πουθενά χωρίς το αυτοκίνητο τους. Αυτό που λέγαμε κάποτε για αστείο, ότι πάει στο περίπτερο για τσιγάρα με το αυτοκίνητο, τώρα πια δεν είναι καθόλου αστείο. Ίσως να φταίει που δεν υπάρχει χρόνος και δεν περισσεύει ούτε λεπτό ούτε για τσιγάρα, αλλά κανείς δεν χάνει το χρόνο του τώρα πια περπατώντας. Με το αυτοκίνητο παντού.

Αχ, Ευρώπη

Πριν λίγα χρόνια όταν προσπαθούσαμε να γίνουμε Ευρώπη, σταματούσαμε στις διασταυρώσεις και παραχωρούσαμε προτεραιότητα. Ορισμένοι μάλιστα προκειμένου να γίνουν πολύ Ευρωπαίοι παραχωρούσαν προτεραιότητα υποχρεωτικά ακόμα και σε αυτούς που είχαν STOP. Και ο άλλος, ο απέναντι, πάντα ευγενικός μας επιβράβευε με μία ενδεικτική χειρονομία. Τώρα πια το συνηθίσαμε αυτό φαίνεται. Και όταν παραχωρείς προτεραιότητα (κάνεις δηλαδή κάτι ευγενικό), ο απέναντι δεν γυρίζει καν να σε κοιτάξει, λες και του το χρώσταγες. Πάλι θα γίνω ρατσιστής, αλλά καμία γυναίκα ποτέ δεν ευχαριστεί όταν της παραχωρείς προτεραιότητα. Παρατηρήστε το, καμία!

Πάρκινγκ στο Σχολείο

Χώρος στάθμευσης θα έπρεπε να υπάρχει μπροστά στα σχολεία, όχι για να παρκάρουν οι μαθητές ή οι δάσκαλοι (που και γι αυτό θα έπρεπε), αλλά γιατί το πρωί όταν καταφθάνουν όλα τα αργοπορημένα παιδάκια με το αυτοκίνητο των γονιών τους οι γύρω δρόμοι από τα σχολεία κλείνουν κυριολεκτικά. Θα μου πει κάποιος μα μέσα στην πόλη που να διαθέσουν χώρο για παρκάρισμα, τον κάνουν καλύτερα αυλή. Δεν ξέρω, θεωρώ ότι αυτός ο χώρος είναι απαραίτητος, διότι είναι πολύ επικίνδυνο αυτό που γίνεται. Όλες οι αγουροξυπνημένες μανούλες που πάνε τα βλαστάρια τους καθυστερημένα στο σχολείο, δεν είναι και στην καλύτερη κατάσταση για να οδηγήσουν. Λοιπόν, αν δεν μπορεί να συμπεριληφθεί χώρος στάθμευσης μπροστά στο σχολείο, να μη γίνει το σχολείο εκεί, να γίνει κάπου που να έχει χώρο ή να γίνει μικρότερο. Όσο απαραίτητη είναι η αυλή, τόσο απαραίτητο είναι και το πάρκινγκ.

Η Κοπελίτσα με το Βαρύ Πόδι

Οι κοπελίτσες ξεκινούν δειλά-δειλά την οδηγική τους καριέρα. Στην αρχή φοβισμένη και κολλημένη πάνω στο παρμπρίζ με τα δύο χέρια πάνω στο τιμόνι και τα μάτια καρφωμένα μπροστά. Συνήθως αριστερά «που είναι άδεια η λωρίδα». Ότι και να γίνεται πίσω της, δεν καταλαβαίνει τίποτα. Ακλόνητη. Μετά ξεψαρώνει. Του παίρνει τον αέρα. Έμαθε να οδηγεί καλύτερα; Όχι. Διάβασε, έκανε πρακτική, δοκίμασε τίποτα; Όχι. Από μόνη της κάποια στιγμή αποφασίζει ότι είναι έμπειρη, ότι «το ‘χει» που λένε και οι ίδιες οι κοπελίτσες. Και τρέχει στο δρόμο και κάνει σφήνες και έχει δυνατά και το ραδιόφωνο και δεν υπολογίζει κανέναν. Και δεν συνειδητοποιεί ότι το τιμόνι που κρατάει στα χέρια της είναι φονικό όπλο, όχι μόνο για εκείνη αλλά και για άλλους. Και ότι για να κάνεις μαγκιές, δεν αυτοανακηρύσσεσαι «έμπειρος». Διαβάζεις, δοκιμάζεις, μαθαίνεις.

Είμαι Μόνος μου

Έτσι σκέφτονται μερικοί, μάλλον αρκετοί. Διότι δεν φτάνει, όπως έχουμε ξαναπεί, που πάνε αριστερά με το ραχάτι τους, που στρίβουν όπως και όποτε θέλουν, έχουν τη μουσική τέρμα να ακούνε και οι άλλοι γύρω, αλλά και ακόμα χειρότερα: Τις προάλλες οδηγούσα στην Αττική Οδό. Μπροστά μου ένας συμπαθέστατος ταξιτζής, πήγαινε στην αριστερή με 80 για να κάνει οικονομία στο πετρέλαιο, είχε ανοιχτό το παράθυρο, το χέρι κρεμασμένο έξω και πίσω τα απαραίτητα κουρτινάκια να μη βλέπει και τους πίσω του. Και πέρα βρέχει! Κάποια στιγμή λοιπόν, αφού προφανώς δεν ενδιαφέρεται τι γίνεται πίσω του, τινάζει και το τσιγαράκι που κρατούσε στο χέρι και μας έρχονται οι στάχτες στα μούτρα. Θα μου πεις αυτό σε πείραξε; Όχι. Με πείραξε που μετά πέταξε και το χαρτάκι των διοδίων.

Άλλοι Κανόνες για τα Μηχανάκια

Μόνο στην Ευρώπη τα μηχανάκια κάθονται πίσω από τα αυτοκίνητα στη λωρίδα τους και δεν κάνουν σφήνες (το πρόστιμο τσούζει, γι αυτό). Εδώ είναι δεδομένο ότι τα δίκυκλα κυκλοφορούν πάνω στις λευκές διαχωριστικές γραμμές, κάνουν σφήνες όταν τα αυτοκίνητα είναι σταματημένα και προσπερνάνε από όπου τους βολεύει, δεξιά, αριστερά, από πάνω, κλπ. Αν κανένας οδηγός τώρα έχει κάτσει στραβά και δεν αφήσει το μηχανάκι να κάνει σφήνα, έχει να ακούσει. . . Για σιγά ρε παιδιά, είπαμε, σεβασμός στα δίκυκλα αλλά τέτοια δικαιώματα ποιος ακριβώς σας τα παραχώρησε; Δεν ισχύουν οι ίδιοι κανόνες και για εσάς;

Ο Κκαθένας στον Κόσμο του

Το έχω ξαναπεί και θα το λέω όσο πιστεύω ότι έχω δίκιο. Δεν είμαστε μόνοι μας στο δρόμο. Δεν μπορείς να κυκλοφορείς σε δρόμο με μία λωρίδα και να πηγαίνεις με 40 ενώ μπορείς να πας με 80. Από πίσω σου «σέρνεις» ουρά ολόκληρη αυτοκινήτων που δεν σου φταίνε σε τίποτα. Δεν έχεις δικαίωμα να «κοιμάσαι» στο φανάρι επειδή είσαι πρώτος και προλαβαίνεις έτσι κι αλλιώς να περάσεις. Δεν έχεις δικαίωμα να διπλοπαρκάρεις ή να παρκάρεις εκεί που απαγορεύεται και να κλείνεις μία ολόκληρη λωρίδα για να κάνεις εσύ τη δουλειά σου. Στο δρόμο κυκλοφορούν πλέον χιλιάδες αυτοκίνητα και κάθε τέτοια ασυνειδησία στοιχίζει σε πολλούς οδηγούς. Αν βιάζεσαι δεν σημαίνει ότι όλοι βιάζονται. Αν πηγαίνεις βόλτα, δεν σημαίνει ότι όλοι πηγαίνουν βόλτα. Πρέπει ο ένας στον άλλο να δίνουμε την ευκαιρία και το χώρο να οδηγεί όπως θέλει.

Φρένο, Προληπτικώς

Είναι ευθεία. Κανένα εμπόδιο, τεράστια ορατότητα. Εθνική οδός. Καλό οδόστρωμα. Κανονικά δεν θα έπρεπε να υπάρχει καν όριο ταχύτητας. Μπροστά σου είναι μπαρμπούλης ή κυρία. Πηγαίνει με την υπερβολική ταχύτητα των 100 (χιλιομέτρων όχι μιλίων την ώρα). Και εκεί που πηγαίνει κανονικά, βλέπει να ανάβουν τα φώτα των φρένων. Τι έγινε αναρωτιέσαι; Και πατάς κι εσύ φρένο. Πιθανότατα τίποτα. Απλώς ο οδηγός του μπροστινού αυτοκινήτου πατάει που και που και λίγο φρένο, προληπτικώς, έτσι, να μην αναπτύσσει και υπερβολικές ταχύτητες το αυτοκίνητο και γλιστρήσει και στην ευθεία...

Προσπέραση Ασφαλείας

Συγνώμη που θα το πω, αλλά δυστυχώς είναι κυρίως γυναικείο προνόμιο. Για λόγους ασφαλείας οι περισσότερες κυρίες όταν κάνουν προσπέραση κόβουν ταχύτητα, πατάνε και λίγο φρενάκι. Τις προάλλες αγανάκτησα. Ήταν μία η οποία βγήκε να προσπεράσει και έκανε μία ώρα να περάσει, πήγαινε σχεδόν με την ίδια ταχύτητα με το άλλο αυτοκίνητο. Αφού εκμεταλλεύτηκε όλη την τεράστια ευθεία, κανένα άλλο αυτοκίνητο δεν πρόλαβε να προσπεράσει. Στο φανάρι λοιπόν που βρέθηκα δίπλα της τής επισήμανα ότι καλό είναι την προσπέραση να την εκτελεί γρήγορα και αποφασιστικά γιατί εκτίθεται σε κίνδυνο πολύ ώρα. Τελικά όμως εκείνη είχε καλύτερη άποψη: Μα μου λέει, να τρέχω σαν τρελή και αν έρθει κανένας από το αντίθετο ρεύμα να συγκρουστώ με ταχύτητα; Όχι! Πηγαίνω σιγά για να είμαι ασφαλής!

StreetPanthers.gr

Μία ομάδα φίλων από τη Θεσσαλονίκη αποφάσισε πως η κατάσταση στους δρόμους της πόλης δεν πάει άλλο πια. Είχε από καιρό κυκλοφορήσει αυτοκόλλητα για όσους παρκάρουν προκλητικά παράνομα, με σήμα τι άλλο; το γάιδαρο. Μάλιστα έχει στην πίσω πλευρά τις οδηγίες για σωστό και υπεύθυνο κόλλημα. Η ζήτηση για αυτοκόλλητα αυξάνεται διαρκώς. Μέχρι τώρα έχουν δεχθεί περίπου 500 μηνύματα με επαινετικό περιεχόμενο και τρία απειλητικά για μήνυση. Υπάρχουν πάνθηρες σε πολλές πόλεις της Ελλάδας και δημιουργούνται συνεχώς νέες εστίες. Κατανομή: Θεσσαλονίκη 60%, Αθήνα 25%, υπόλοιπη Ελλάδα 15%.

Η ιστοσελίδα τους είναι http://www.streetpanthers.dom.gr

Code Red

Πάλι για τα νέα «μέτρα» θα πω. Τα υψηλά πρόστιμα που σκέφθηκαν οι εγκέφαλοι κάποιας δημόσιας υπηρεσίας για να αντιμετωπίσουν την κακή κατάσταση των δρόμων της Ελλάδας. Και που όπως είπαμε βρήκαν και θιασώτες οι οποίοι υποστηρίζουν αυτές τις μεθόδους με πάθος. Επιζητούν διακαώς την επιβολή τους, αλλά προφανώς μιλάνε για τους άλλους, διότι αυτοί είναι άμεμπτοι. Ας πάρουμε για παράδειγμα το κόκκινο φανάρι που το πρόστιμο έφτασε στα 700 ευρώ. Περισσότερο από ένα βασικό μισθό δηλαδή. Θα μου πείτε, έτσι θα σταματήσουν να περνούν με κόκκινο και να γίνονται θανατηφόρα δυστυχήματα. Θα το δεχόμουν, αν έβλεπα την Τροχαία σε όντως επικίνδυνα σημεία να γράφει αυτούς που περνούν με κόκκινο. Όμως, όπως γίνεται μέχρι τώρα, θα τη στήνουν σε κάποιο ταλαίπωρο φαναράκι που διαρκεί 2-3 δευτερόλεπτα και σχηματίζονται τεράστιες ουρές και αναγκάζεται ο κόσμος να περάσει με κόκκινο. Εκεί που κανείς δεν κινδυνεύει, αλλά ο κόσμος που προσπαθεί να πάει στη δουλειά του αγανακτεί περιμένοντας με τις ώρες ένα κακορυθμισμένο φανάρι. Είναι δύσκολο να στείλουν ένα όργανο να διευκολύνει, είναι εύκολο να τον στείλουν να κόβει κλήσεις στον κοσμάκη.

Οι Τρύπες της Μαρκοπούλου

Η κωμωδία – τραγωδία συνεχίζεται. Οι περίφημες τρύπες που είχαν ανοίξει τα συνεργεία στη λεωφόρο Μαρκοπούλου και είχαν παραμείνει ανοιχτές για εβδομάδες, δημιουργώντας τρομερό κυκλοφοριακό πρόβλημα, τελικά κλείνουν. Δεν έγινε καμία εργασία. Άνοιξαν τρύπες, έκλεισαν τρύπες. Τώρα έχουν μάλιστα και σαμαράκια από πάνω, κάνοντας το οδόστρωμα ακόμα χειρότερο. Έτσι, εξυπηρετήθηκε η Αττική Οδός που τόσο το χρειαζόταν, έβγαλε λεφτά ο εργολάβος που ανέλαβε το (δύσκολο) έργο και υποπτεύομαι ότι έβγαλε και τη μίζα του αυτός που του το ανέθεσε (αλλιώς γιατί του το ανέθεσε;). Τέτοιος τσαμπουκάς λοιπόν. Μας κοροϊδεύουν στα μούτρα και δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Ή μήπως μπορούμε;

Ημέρα Περιβάλλοντος

Παγκόσμια ημέρα για το περιβάλλον σήμερα και η χώρα μας γιορτάζει περισσότερο από κάθε άλλη χώρα! Έχει αποτύχει να κάνει την οποιαδήποτε πρόοοδο σε όλα τα θέματα που αφορούν το περιβάλλον. Πάλι τελευταίοι και περήφανοι. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, σήμερα το πρωί έσπευσε να διαχωρίσει τη θέση του λέγοντάς μας ποοοόσο σημαντικό είναι το περιβάλλον και ποοοόσο πίσω είναι η χώρα μας, λες και κυβερνάμε εμείς. Στο μεταξύ, το 54% των Αθηναίων δηλώνει ευθαρσώς ότι κινείται στην πόλη αποκλειστικά με Ι.Χ. ενώ θεωρεί υπεύθυνους το κράτος και τις εκάστοτε κυβερνήσεις για τη σημερινή κατάσταση. Μικρής σημασίας θεωρείται η ευθύνη των επιχειρήσεων. Γι αυτό λοιπόν ας πάρουμε τα HUMMER μας, τα TOUAREG μας, τα CAYENNE μας και τα λοιπά φορτηγάκια μας που καταναλώνουν πολλαπλάσια βενζίνη από όση χρειαζόμαστε και ας ξεχυθούμε στους δρόμους να το γιορτάσουμε. Ας λύσουν άλλοι το πρόβλημα. Ίσως τα παιδιά μας.

Μέτρα με το Μέτρο

Από εχθές Κυριακή 3 Ιουνίου μπήκαν σε εφαρμογή τα νέα μέτρα, ποια νέα μέτρα δηλαδή, τα νέα πρόστιμα, διότι μέτρο δεν ελήφθη κανένα. Και βγαίνουν λοιπόν οι εμπνευστές των "μέτρων" και μας διαβεβαιώνουν πως η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο και πως με τα πρόστιμα θα λύσουν το πρόβλημα. Και υπάρχουν και υποστηρικτές, ανθρωπάκια ευκολόπιστα, που εμφανίζονται στα κανάλια και συμφωνούν πως αυτό μας χρειάζεται. Όταν έχουμε ένα πρόβλημα, το λύνουμε με τιμωρία. Δεν φτιάχνουμε δρόμους, δεν βάζουμε σήματα, δεν χρησιμοποιούμε τους ανρθώπους της Τροχαίας για να διαφυλάξουμε την ανθρώπινη ζωή. Όχι. τους βάζουμε να κόβουν πρόστιμα. Λες και αυτό είναι η λύση σε όλα, υψηλότερα πρόστιμα - λιγότερα ατυχήματα, σε ποια ακριβώς στατιστική το διαβάσατε;

Μην Πατάς τη Ζέβρα

Καλά για τις διαβάσεις των πεζών. Έχει γίνει πολύ πρόοδος και οι περισσότεροι οδηγοί, όταν τους πιάνει κόκκινο φανάρι, δεν σταματούν πάνω τους. Όμως τυχαίνει πολλές φορές εκεί που σμίγουν δύο δρόμοι ή και σε άλλα σημεία να υπάρχει διαγράμμιση η οποία, αν θυμάμαι καλά από τις εξετάσεις διπλώματος οδήγησης αντιστοιχεί σε πεζοδρόμιο και είναι εκεί για να διευκολύνει τη ροή της κυκλοφορίας. Ο μόνος λόγος που δεν είναι πεζοδρόμιο χτιστό, είναι για να μην είναι επικίνδυνο και για να μπορεί σε περίπτωση ανάγκης να χρησιμοποιηθεί. Αλλά σε περίπτωση ανάγκης. Όπου βρούμε ζέβρα, δεν την πατάμε.

Σκουπιδιάρικο

Κάτι δεν πάει καλά με τις ώρες που βγαίνουν τα σκουπιδιάρικα και τα δρομολόγια που κάνουν. Πολλές φορές ανακαλύπτω ότι για το μποτιλιάρισμα που περιμένω με τις ώρες, ευθύνεται κάποιο σκουπιδιάρικο, χιλιόμετρα μπροστά που θεώρησε σωστή ώρα να μαζέψει τα σκουπίδια 11 το βράδυ στο Κολωνάκι, 12 Κυριακή μεσημέρι στο Μικρολίμανο, κτλ. Πόσο δύσκολο είναι να σκεφτεί κάποιος υπεύθυνος δρομολογίων, ότι θα μπορούσε να στείλει τα σκουπιδιάρικα ώρες πολύ πρωινές, πριν ξυπνήσει ο κόσμος, στο κέντρο της πόλης που θα είναι busy μετά, ενώ στις γύρω αστικές περιοχές μπορεί να τα στείλει τις νεκρές ώρες (π.χ. στις 10). Επίσης, τα δρομολόγια δεν χρειάζεται να είναι στην ευθεία για να κάνουν 40 ώρες τα 100 μέτρα, μπορεί να είναι ζιγκ-ζαγκ, ένα δρόμο οριζόντιο, έναν κάθετο, ώστε να μη σχηματίζεται ουρά πίσω από το σκουπιδιάρικο.

Το Πηγάδι

Αυτό πάλι είναι άλλη μία Ελληνική πρωτοτυπία. Σε όλες τις χώρες που έχω πάει, τα φρεάτια βρίσκονται είτε στην άκρη του δρόμου είτε στο πεζοδρόμιο. Έτσι δεν χαλάει η ομοιομορφία του οδοστρώματος και βέβαια δεν κινδυνεύουν και τα διερχόμενα οχήματα. Στη γνωστή πλέον και μη εξαιρετέα λεωφόρο Μαρκοπούλου, υπήρχε μία εποχή που τα φρεάτια που βρίσκονται στη μέση του δρόμου έσπαγαν κάτω από το βάρος των φορτηγών και έχασκαν αβυσσαλέες τρύπες στη μέση του δρόμου. Και επειδή ο δρόμος είναι και σκοτεινός το βράδυ, είναι θαύμα που δεν σκοτώθηκε κανένας. Τέλος πάντων, δεν καταλαβαίνω τι εξυπηρετεί να βρίσκονται τα φρεάτια στη μέση του δρόμου και αν είναι ανάγκη να συμβαίνει αυτό, γιατί δεν φροντίζουν τουλάχιστον οι κατασκευαστές να τα κάνουν όσο πιο ανεπαίσθητα γίνεται; Δεν είναι μόνο δυσάρεστο το να πέφτεις συνέχεις στις λακκούβες, δεν είναι μόνο φθορά του αυτοκινήτου, είναι και επικίνδυνο να χάσεις τον έλεγχο του αυτοκινήτου. Πολύ επικίνδυνο.