Οι κοπελίτσες ξεκινούν δειλά-δειλά την οδηγική τους καριέρα. Στην αρχή φοβισμένη και κολλημένη πάνω στο παρμπρίζ με τα δύο χέρια πάνω στο τιμόνι και τα μάτια καρφωμένα μπροστά. Συνήθως αριστερά «που είναι άδεια η λωρίδα». Ότι και να γίνεται πίσω της, δεν καταλαβαίνει τίποτα. Ακλόνητη. Μετά ξεψαρώνει. Του παίρνει τον αέρα. Έμαθε να οδηγεί καλύτερα; Όχι. Διάβασε, έκανε πρακτική, δοκίμασε τίποτα; Όχι. Από μόνη της κάποια στιγμή αποφασίζει ότι είναι έμπειρη, ότι «το ‘χει» που λένε και οι ίδιες οι κοπελίτσες. Και τρέχει στο δρόμο και κάνει σφήνες και έχει δυνατά και το ραδιόφωνο και δεν υπολογίζει κανέναν. Και δεν συνειδητοποιεί ότι το τιμόνι που κρατάει στα χέρια της είναι φονικό όπλο, όχι μόνο για εκείνη αλλά και για άλλους. Και ότι για να κάνεις μαγκιές, δεν αυτοανακηρύσσεσαι «έμπειρος». Διαβάζεις, δοκιμάζεις, μαθαίνεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου