...Για να δανειστώ λίγο τον τίτλο του Χρόνη Μίσσιου. Αναφέρομαι στα σκοτωμένα ζώα που εξακολουθούν να βρίσκονται καθημερινά στους δρόμους. Καλά, όσο είναι ζωντανά, δεν υπάρχει κανένας μα κανένας φορέας ο οποίος να τα μαζεύει, για να σώσει τη ζωή τους και να μην τα αφήσει να πολλαπλασιάζονται και διογκώνεται το πρόβλημα. Και βέβαια να σώσει και τη ζωή και την περιουσία όσων ενδεχομένως να τρακάρουν με κάποιο αδέσποτο. Αλλά το κυριότερο είναι ότι δεν τα μαζεύουν ούτε αφού σκοτωθούν στη μέση του δρόμου. Δηλαδή, δεν υπάρχει κανένας φορέας που να καθαρίζει το δρόμο από επικίνδυνα εμπόδια, πολύ δε περισσότερο από νεκρά ζώα που ενέχουν τον κίνδυνο διασποράς επιδημιών. Μάλλον πρέπει να μάθουμε να ζούμε μαζί με νεκρά ζώα γύρω μας. Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου