Στους Δρόμους

Σήμερα δεν μπορώ να γράψω τίποτε που να μην είναι αταίριαστο με το ό,τι συμβαίνει γύρω μας. Είναι πρωτοφανές αυτό που βλέπουμε. Ζούμε σε μία χώρα του τρίτου κόσμου ή στην Ελλάδα της δικτατορίας; Το κράτος είναι ανύπαρκτο, αμέτοχο και ανίκανο να αντιμετωπίσει την κρίση, μία γενική κρίση που σαφώς δεν αντιπροσωπεύεται από κάποια οργισμένα μασκοφόρα παιδάκια, ούτε από όσους θρηνούν τη δολοφονία του άτυχου μαθητή, αλλά μία κρίση που βιώνει όλος ο κόσμος, όλοι εμείς που εξοργιζόμαστε από την πολιτική κατάσταση στη χώρα μας. Από τα συνεχή σκάνδαλα, από την κοροϊδία του κόσμου, από την κακοδιαχείριση και από τον αμοραλισμό των εθνοπατέρων. Τώρα είναι η ευκαιρία να αλλάξει κάτι, τώρα πρέπει να πάρουν το μάθημά τους όλες οι ληστοσυμμορίες οι διαπλεκόμενες με τα κυβερνητικά στελέχη. Αυτό είναι το νόημα των κινητοποιήσεων που οι υπουργοί και οι εκπρόσωποι κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν.