Στο Χωριό, Έχουμε Γαϊδούρια

Ήταν νύχτα και οδηγούσα στην παραλιακή λεωφόρο, στο ύψος του Παλαιού Φαλήρου. Τότε ξαφνικά, ένας μεσόκοπος κύριος που φαινόταν σαν να έχει έρθει μόλις από το χωριό, θεώρησε έξυπνο να πηδήξει τα διπλά προστατευτικά του μεσαίου διαζώματος, με κίνδυνο να πέσει με το κεφάλι μέσα στο δρόμο, για να διασχίσει κάθετα την παραλιακή. «Έτσι..», προφανώς σκέφτηκε, «..θα γλιτώσω και τα 20 μέτρα περπάτημα μέχρι το φανάρι, όπου θα περιμένω να ανάψει το φανάρι για να περάσω από τη διάβαση κανονικά όπως όλοι». «Επίσης..», θα σκέφτηκε, «..όπως και στο χωριό, τα αυτοκίνητα δεν θα τρέχουν στην παραλιακή, ούτε θα εμφανίζονται ξαφνικά, άρα θα με δουν μέσα στη νύχτα και θα σταματήσουν εγκαίρως χωρίς πρόβλημα. Σίγουρα θα είμαι ασφαλής να περάσω απέναντι με ελαφρά πηδηματάκια. Και αυτές οι διπλές μπάρες που έχουν βάλει μέσα στη μέση, μάλλον τις έχουν βάλει για να μας κάνουν τη ζωή δύσκολη». Πως δεν προκάλεσε πολύνεκρο, ακόμα αναρωτιέμαι. Στην καλύτερη περίπτωση κάποιος άτυχος οδηγός θα απέφευγε την καραμπόλα και θα σκότωνε μόνο αυτόν και μετά θα έψαχνε να βρει άκρη με το πλήθος των οργισμένων συγγενών του, που θα του ζητούσαν και τα ρέστα από πάνω. Δηλαδή ακόμα υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν εξοικειωθεί με τα φανάρια και τις διαβάσεις;