Ελπίδα για το Μέλλον

Εγώ δεν είμαι καθόλου αισιόδοξος για το μέλλον αυτής της χώρας. Και έχω λόγους να μην είμαι. Δεν βλέπω καμία ελπίδα στην καθημερινή μας ζωή. Δεν έχουμε ακόμα περάσει από το 'εγώ' στο 'εμείς', δεν έχουμε δηλαδή αποκτήσει συλλογική συνείδηση. Δεν σκεφτόμαστε το σύνολο, αλλά ακόμα την πάρτη μας. Το βλέπω κάθε μέρα. Στο δρόμο. Η κατάσταση είναι ίδια όπως πάντα. Κλείνουμε τις διασταυρώσεις, περνώντας ακόμα και με κόκκινο, αδιαφορώντας αν προκαλούμε τεράστιο πρόβλημα σε πολλούς άλλους συμπολίτες μας, χωρίς κανένα ουσιαστικό δικό μας κέρδος. Όσο σκεφτόμαστε ακόμα έτσι για πράγματα τόσο ασήμαντα όσο η παραχώρηση προτεραιότητας στο δρόμο, γιατί περιμένουμε ότι στα μεγάλα εθνικά ζητήματα θα δράσουμε ευσυνείδητα και με σκοπό το κοινό καλό;