Όχι Νέοι Δρόμοι

Οι «κάτοικοι» της πόλης μου είναι ενάντιοι στην κατασκευή νέων δρόμων. Μόλις έμαθαν ότι το κράτος προγραμματίζει τη διάνοιξη σήραγγας στον Υμηττό που θα ενώνει το αεροδρόμιο και τη γύρω περιοχή με τα νότια προάστια, κινητοποιήθηκαν. Έχουν μάλιστα βγάλει και αφίσες με ωραίες καρικατούρες και δυναμικά συνθήματα που περιέχουν φράσεις και λέξεις όπως «δεν θα περάσει», «συσπείρωση», «αντεπίθεση» και άλλα ωραία. Διότι οι κάτοικοι της περιοχής μου δεν είναι κορόιδα. Ξέρουν πως για να πάει ο κόσμος μπροστά, όσο αυξάνονται τα αυτοκίνητα, πρέπει οι δρόμοι να παραμένουν ίδιοι. Να υπάρχουν μποτιλιαρίσματα, κορναρίσματα, σταμάτα-ξεκίνα και υπερβολική μόλυνση από τα καυσαέρια, να περνούν τα αυτοκίνητα μέσα από τις ήσυχες γειτονιές για να κόβουν δρόμο και όλα τα κακά επακόλουθα. Αλλά πάλι, όποιος θέλει τυπώνει ότι θέλει και λέει ότι εκπροσωπεί όποιον θέλει. . .

Επισκευές της Μαρκοπούλου

Ο αγαπημένος μου δρόμος, αν δεν το έχετε καταλάβει ήδη, είναι η λεωφόρος Μαρκοπούλου. Ένας δρόμος που ταιριάζει απόλυτα στην Ελληνική πραγματικότητα. Αφού λοιπόν ο δρόμος υπέστη εκτροπή για να μην είναι παράλληλος με την Αττική Οδό, αργότερα ήταν για μήνες υπό ανακατασκευή για να αλλαχθεί το οδόστρωμα, που ήταν πράγματι χάλια. Όταν τελείωσε, το νέο οδόστρωμα ήταν χειρότερο από το παλιό. Περαιτέρω βελτιώσεις, περιελάμβαναν και τοποθέτηση φαναριών που δημιούργησαν κυκλοφοριακό πρόβλημα. Όμως είχαμε και άλλη έκπληξη τελευταία. Στο σημείο του φαναριού με τη Σπάτων, που έχει μία επιπλέον λωρίδα για όσους στρίβουν αριστερά, συνεργείο έχει σκάψει επιφανειακά τη δεξιά πλευρά, κλείνοντας τη λωρίδα της ευθείας, με αποτέλεσμα όλοι να περιμένουν να ανοίξει το φανάρι για αριστερά (που ανοίγει πολύ αραιά), αν υπάρχει αυτοκίνητο που περιμένει, για να συνεχίσουν. Επίσης και σε άλλα σημεία, μέσα στη μέση του δρόμου, έχουν ανοίξει λακκούβες, χωρίς σήμανση, πολύ επικίνδυνες. Όλα αυτά συμβαίνουν εδώ και δύο εβδομάδες και κανένα έργο δεν έχει γίνει στο μεταξύ, ούτε κανείς έχει καταλάβει τι θα γίνει. Απλώς συνέπεσε με τη διαφημιστική καμπάνια της Αττικής Οδού. Τυχαία.

Μην Πέσεις στη Λακκούβα

Λοιπόν, 100% αληθινό περιστατικό το οποίο συνέβη ακριβώς έτσι, όπως μου το διηγήθηκε φίλος μου: Παρασκευή 25 Μαΐου μεσημέρι. Βρέχει. Πηγαίνει με το αυτοκίνητό του και πέφτει σε μία λακκούβα καλυμμένη από νερά (ναι, ξέρω, πρωτοφανές) και σκίζει και τα δύο λάστιχά του. Παίρνει τηλέφωνο την Τροχαία Ελληνικού η οποία δηλώνει αναρμόδια και τον παραπέμπει στην Άμεση Δράση (100). Μιλάει με την τηλεφωνήτρια η οποία του ζητάει οδό και αριθμό. Της λέει λοιπόν: «Βρίσκομαι μπροστά στην είσοδο του γκολφ της Γλυφάδας, δίπλα στο παλιό αεροδρόμιο». «Οδό και αριθμό κύριε!». «Ξέρετε, ο δρόμος δεν έχει ταμπέλα πουθενά, η επόμενη διασταύρωση είναι μετά το αεροδρόμιο περίπου 1 χιλιόμετρο μακριά και βρέχει. Δεν μπορώ να πάω με τα πόδια να ελέγξω ΑΝ υπάρχει ταμπέλα. Σας λέω είμαι στην είσοδο του γκολφ της Γλυφάδας. Και ούτε το αεροδρόμιο, ούτε το Γκολφ, ούτε η λακκούβα έχει αριθμό». Η επιμονή συνεχίζεται και τελικά η τηλεφωνήτρια-σαΐνι αποφαίνεται: «Να ξέρετε πάντως ότι χωρίς οδό και αριθμό μπορεί να μη σας βρουν!» (ένα κόκκινο αυτοκίνητο με αλάρμ, με σηκωμένο καπό, μπροστά στην είσοδο του γκολφ Γλυφάδας. Δίκιο έχει, που να το βρουν, αφού θα κοιτάνε τα ταμπελάκια με τους αριθμούς). Περνάει σχεδόν μία ώρα, δεύτερη κλήση. Του λέει η τηλεφωνήτρια: «Μισό λεπτό να σας συνδέσω με το περιπολικό». Βγαίνει ένας μουστακαλής. «Γεια σας, μιλάω με το περιπολικό;» «Όχι. Με εμένα μιλάς»! Τέλος πάντων, μετά τη μία ώρα κάποια στιγμή φτάνει το περιπολικό, που ήταν από την Τροχαία …Γλυφάδας (που ήταν αναρμόδια;). Περνάνε τα τζιμάνια δίπλα από το αυτοκίνητο (ξαναλέω, ένα κόκκινο αυτοκίνητο με αλάρμ, με σηκωμένο καπό, μπροστά στην είσοδο του γκολφ Γλυφάδας) και συνεχίζουν! Βγαίνει έξω ο άλλος και τους κάνει νοήματα χοροπηδώντας για να σταματήσουν. Γυρίζει πράγματι το περιπολικό όπου ο Τροχαίος του βάζει και χέρι: "Καλά, αφού περιμένεις το περιπολικό, γιατί κάθεσαι μέσα στο αυτοκίνητο;". Εύλογη απορία δική μου: "Καλά, δική σου περιγραφή είχες δώσει ή του αυτοκινήτου;". Προσπάθησε να δικαιολογηθεί ο φιλαράκος, ότι ξέρετε βρέχει και κάνατε μία ώρα, ΜΙΑ ΩΡΑ! Να περίμενα στη βροχή. Τελικά η Τροχαία είχε την ευγενή καλωσύνη να καταγράψει το συμβάν και τώρα έχει αναλάβει την υπόθεση δικηγόρος.

Πως Στρίβει;

Δεν ξέρουμε να στρίβουμε. Αυτό διαπίστωσα. Μιας και οι δρόμοι στην Ελλάδα είναι στενοί, με το ζόρι βγαίνουν δύο λωρίδες στις λεωφόρους που χωράνε μόνο Ι.Χ. Στις κάθετες διασταυρώσεις πάντα όλοι κόβουμε ταχύτητα και περνάμε με δυσκολία. Αυτό συμβαίνει όμως γιατί δεν ξέρουμε να στρίβουμε. Όσοι είναι στην εσωτερική λωρίδα, ανοίγονται πολύ για να έχουν άπλα και στριμώχνουν αυτούς της εξωτερικής λωρίδας στο πλαϊνό πεζοδρόμιο με αποτέλεσμα να σταματάνε. Ακόμα χειρότερα δε, αυτοί που είναι στην εξωτερική λωρίδα προσπαθούν να κόψουν τη στροφή, δηλαδή από την εξωτερική να βρεθούν στην εσωτερική, με αποτέλεσμα όσοι είναι ήδη στην εσωτερική να αναγκάζονται να σταματήσουν ή να βρεθούν αγκαλιά με τη νησίδα. Τι χρειάζεται να γίνει; Απλώς, οι εξωτερικοί να παίρνουν τις στροφές ανοιχτά και οι εσωτερικοί κλειστά. Και όχι το ανάποδο.

Αργά και Δεξιά

Πριν μερικές ημέρες που είχε καλή ημέρα και πολύ κίνηση όπως πάντα στο δρόμο, πρόσεξα ότι κάποιοι που προσπαθούσαν να κινηθούν στη δεξιά λωρίδα, άναβαν τα φώτα σε αυτούς που κινούνταν αργά μπροστά τους. Μου θύμισε λοιπόν κάπου που διάβασα ένα σχόλιο με το οποίο είχα συμφωνήσει κι εγώ τότε. Η δεξιά είναι για να κινείσαι όσο αργά θέλεις, αυτό λέμε άλλωστε πάντα και σε αυτούς που κινούνται αργά και αριστερά: «Τράβα δεξιά και πήγαινε όπως θέλεις!». Όμως τώρα το ξανασκέφτηκα. Δεν ξέρω κατά πόσο έχεις το δικαίωμα να κινείσαι αργά μέσα στην κίνηση. Σε όποια λωρίδα και αν είσαι. Αν δεν μπορείς να πας γρήγορα, αν θέλεις να πας βόλτα για να απολαύσεις τη θέα, αν εκπαιδεύεσαι, αν, αν , αν για χίλιους λόγους είσαι εμπόδιο, καλύτερα να μη βγαίνεις στο δρόμο σε ώρες αιχμής. Είναι μία κοινωνική ευαισθησία προς τους συνανθρώπους και μία καλή κίνηση για να αποφύγεις να σε βρίζουν οι συνάδελφοι οδηγοί.

Η Βούρτσα και το Ποδήλατο

Δεν ξέρω τι σχέση έχει η βούρτσα και το ποδήλατο, αλλά το ποδήλατο είναι ένα μέσο παρεξηγημένο στην Ελλάδα. Δεν πρόκειται να πω τα τετριμμένα, ότι στην Ευρώπη τον σέβονται τον ποδηλάτη και ότι στην Ολλανδία έχουν ειδική λωρίδα και μπλα μπλα μπλα. Εγώ έχω να πω το εξής: Πώς να τον σεβαστώ τον ποδηλάτη όταν μου βγαίνει την ώρα αιχμής στην παραλιακή να κάνει βόλτα; Δηλαδή, τι ακριβώς βρίσκει ευχάριστο εκείνη την ώρα για να βγει βόλτα ή προπόνηση; Το καυσαέριο; Το ότι δεν μπορεί να κουνηθεί κι αυτός όπως και τα αυτοκίνητα; Το ότι δημιουργεί μεγαλύτερο πρόβλημα στο κυκλοφοριακό; Και επίσης τι να σεβαστώ στον ποδηλάτη που περνάει με κόκκινο, καβαλάει τα πεζοδρόμια όπου τον βολεύει και πηγαίνει ανάποδα στο μονόδρομο; Δηλαδή όπου μας βολεύει απαιτούμε από τους οδηγούς να μας αντιμετωπίζουν σαν όχημα και όπου μας βολεύει κάνουμε ειδική κατηγορία μόνοι μας; Ε όχι ρε παιδιά! Ή Ελλάδα ή Ευρώπη, διαλέξτε!

Ο εκ του Ασφαλούς

Το να σταματάμε στους δρόμους και να μαλώνουμε είναι Ελληνικό προνόμιο. Για το παραμικρό, κατεβάζουμε το παράθυρο και γίνεται γήπεδο κανονικό. Τόση μαγκιά και τσαμπουκάς που θα έκανε ακόμα και τους Τούρκους να το ξανασκεφτούν πριν κάνουν την επόμενη παραβίαση εναέριου χώρου. Αυτό όμως που είναι το καλύτερο, είναι ότι η μαγκιά είναι εκ του ασφαλούς. Με τη μηχανή αναμμένη και το δρόμο άδειο μπροστά, ώστε όταν σκουρύνουν τα πράγματα να γίνουμε λαγοί. Και πάντα βέβαια σε αυτές τις περιπτώσεις, περιμένω να ακούσω την γκραντ-ατάκα του φινάλε, εκεί που ο άλλος έχει ξεκινήσει ήδη και φεύγοντας σου πετάει την πιο βαριά κουβέντα. Αλλά πάντα εκ του ασφαλούς...

Ταριφστερά

Ναι, το ξέρω, δεν υπάρχει τέτοια λέξη. Είναι σύνθετη από το ταρίφας + αριστερά. Όπως δεν υπάρχει αυτή η έννοια, έτσι δεν υπάρχει και η λέξη. Τώρα που η Αττική απλώθηκε και εκτός ορίων λεκανοπεδίου, τα κίτρινα αυτοκίνητα κυκλοφορούν πλέον και σε δρόμους όπως τα λιμανάκια, αττική οδός και άλλες λεωφόροι, μεταφέροντας βέβαια και σε αυτές την κουλτούρα τους. Δηλαδή, όλες οι λωρίδες είναι ίδιες, χαϊδεύω το γκάζι για να μην ξοδεύω πετρέλαιο, κινούμε αργά και αντιδρώ αργά, δεν κοιτάζω τους καθρέφτες κλπ. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να συναντάς σε γρήγορους δρόμους μπροστά σου το κίτρινο εμπόδιο και να μην σε αφήνει επ’ ουδενί να το περάσεις. Έπεσε και το τελευταίο κάστρο, πάνε οι δρόμοι που μπορούσαμε να κυκλοφορήσουμε ανεμπόδιστοι;

Εσύ, Πόσες Θέσεις Χρειάζεσαι;

Έτσι όπως έχουν γίνει οι πόλεις στην Ελλάδα, δεν υπάρχει περίπτωση να μην αντιμετωπίσει κανείς πρόβλημα πάρκινγκ. Στην καλύτερη περίπτωση, οι λιγοστές θέσεις σε κάποια αλάνα θα είναι χωρισμένες και ίσως διαγραμμισμένες ώστε να χωράνε κάποια λίγα αυτοκίνητα. Και πόσο με νευριάζει όταν βλέπω ότι έχει πάει κάποιος από νωρίς, την ώρα που προφανώς η περιοχή είναι άδεια και έχει παρκάρει βασιλικά. Δηλαδή, έχει βάλει το αυτοκίνητο ώστε να πιάνει δυο θέσεις για να έχει και την άπλα του. Και πας εσύ μετά απελπισμένος και θαυμάζεις την εξυπνάδα του. Αλλά υπάρχουν και χειρότερα. Σε περιοχές όπου είναι φτιαγμένες να παρκάρουν τα αυτοκίνητα κάθετα, ώστε να χωράνε περισσότερα, να βλέπεις να έχουν παρκάρει παράλληλα πιάνοντας τρεις-τρεις τις θέσεις. Εκεί τι να τους πεις. . .

Όριο των 30 στη Λεωφόρο

Κάποιος σκέφτηκε να πάει να κάνει παιδικό σταθμό πάνω στη λεωφόρο Αγίας Μαρίνας – Κορωπίου. Για την ασφάλεια των παιδιών, οι ιδιοκτήτες, οι γονείς και οι αρχές συμφώνησαν ότι έπρεπε να προστατέψουν τα παιδάκια. Και τι έκαναν; Κλασική Ελληνική συνταγή. Τοποθέτησαν μία πινακίδα (και από τις μικρές) που κατεβάζει ξαφνικά το όριο ταχύτητας στα 30 χιλιόμετρα την ώρα. Πάνω στη μεγάλη ευθεία στη λεωφόρο, ξαφνικά το όριο πέφτει στο 30 λίγα μέτρα πριν τον παιδικό σταθμό. Και καλά η Πολιτεία, σιγά που ενδιαφέρεται, οι υπόλοιποι έχουν δηλαδή τώρα τη συνείδησή τους ήσυχη; Τα προστατεύουν τα παιδάκια;

Το Στραβό το Κλήμα και το Γαϊδούρι

Στην Ελλάδα έχουμε από τις χειρότερες πινακίδες που έχω συναντήσει σε όλη την Ευρώπη. Είναι μικρές, δεν έχουν καλή αντανάκλαση και είναι τοποθετημένες σε άσχημα σημεία. Πολλές φορές δε, λένε και άλλα αντί άλλων. Αντί για ελαττώστε ταχύτητα, π.χ. STOP. Στα σημεία με τα έργα, άστα. Εκεί οι εργολάβοι βάζουν ότι σήμα τους βρίσκεται και όχι ότι χρειάζεται. Και μέσα σε όλα αυτά λοιπόν, υπάρχουν και μερικοί έξυπνοι που πάνε και κολλάνε και αυτοκόλλητα πάνω στις πινακίδες. Και καλά τα αυτοκόλλητα ποδοσφαιρικών ομάδων, αυτοί δεν μπορούν να καταλάβουν άλλα κι άλλα, αυτό θα καταλάβουν ότι είναι κακό; Αλλά οι επαγγελματίες; Κλειδαράδες κλπ, είναι που είναι ενοχλητικοί με τα αυτοκόλλητα που κολλάνε στα σπίτια και δεν ξεκολλάνε με τίποτα, τώρα τα θαυμάζουμε και πάνω στις πινακίδες.

Προτεραιότητα στην Ανηφόρα

Όταν συναντιόνται δύο αυτοκίνητα σε ανηφόρα, προτεραιότητα έχει αυτός που ανεβαίνει. Λογικό. Γιατί εδώ συμβαίνει το αντίθετο; Αυτός που κατεβαίνει και μάλιστα με φόρα, δεν κόβει ποτέ, αναγκάζοντας αυτόν που ανεβαίνει να κόψει τελείως και να ξαναξεκινήσει μετά στην ανηφόρα. Να που χρειάζεται να οδηγείς μπετονιέρα. Ανεβαίνοντας μην κόψεις. Να δούμε, ο πονηρός που κατεβαίνει τρεχάτος θα σταματήσει ή όχι;

Τα Κουρτινάκια

Τι περιποιημένα που φαίνονται τα αυτοκίνητα που έχουν κουρτινάκια στο πίσω παρμπρίζ. Μου θυμίζουν Ινδία και άλλες τριτοκοσμικές χώρες. Τα κουρτινάκια εξυπηρετούν και ένα άλλο σκοπό: Κλείνουν την ορατότητα από τον κεντρικό καθρέφτη και προστατεύουν τον οδηγό από τους πίσω ενοχλητικούς που έχουν την απαίτηση να οδηγούν στο δικό τους ρυθμό! Άσε δε που προστατεύουν και την εταζέρα από την καρκινογόνο ηλιακή ακτινοβολία. Συναντώνται δε κυρίως σε ταξί και οχήματα παλαιάς σειράς. Εκεί δηλαδή που χρειάζονται περισσότερο. Εγώ πάντως δεν βρίσκω άλλο λόγω να θέλει να βάλει κανείς κουρτινάκια στο αυτοκίνητό του. Μπορείτε να βρείτε εσείς;

Δημόσιος Κίνδυνος

Δεν ξέρω αν είναι τελευταία μόδα, πάντως τώρα τελευταία το παρατήρησα. Όλα τα ημιφορτηγά των courier τρέχουν στο δρόμο σαν τρελά. Είναι δε σε κακά χάλια, πολύ φθαρμένα λάστιχα, χιλιοχτυπημένα γύρω-γύρω και γενικά δεν δίνουν την εντύπωση του πιο αξιόπιστου οχήματος. Στο δρόμο ωστόσο πάνε πετώντας. Σφήνες, μονιμότητα στην αριστερή λωρίδα, εμβόλιμοι στις ουρές στα φανάρια, κλπ. Υπάρχει κάποια οδηγία από τις εταιρίες τους να οδηγούν έτσι, ή απλώς τυχαίνει όλοι οι οδηγοί courier να παίρνουν την ίδια πρωτοβουλία;

Ξανθιά

Μια ξανθιά, καθώς οδηγούσε το αυτοκίνητό της, πέφτει σε θύελλα με χαλάζι, μεγάλο σα μπαλάκι του τένις. Το αυτοκίνητο γέμισε γουβίτσες. Την άλλη μέρα πάει στο συνεργείο, για αποκατάσταση ζημιών. Ο μηχανικός την είδε ξανθιά και αποφάσισε να κάνει πλάκα. Της είπε λοιπόν ότι ήταν πολύ εύκολο να επισκευάσει τις ζημιές μόνη της. Θα έπρεπε απλώς να φυσήξει με δύναμη μέσα στην εξάτμιση του αυτοκινήτου και το αμάξωμα θα ξαναγινόταν σαν καινούργιο. Πάει σπίτι η ξανθιά, βάζει το αυτοκίνητο στο γκαράζ κι αρχίζει να φυσάει μέσα στην εξάτμιση. Πάνω στην ώρα περνάει μια φίλη της από εκεί (επίσης ξανθιά), τη βλέπει να φυσάει με μανία και τη ρωτάει απορημένη:

- Μα τι κάνεις εκεί;

Η πρώτη ξανθιά εξήγησε στη δεύτερη ξανθιά τι της είχε πει ο μηχανικός κι η άλλη έβαλε τα γέλια και λέει:

- Μα πρέπει να κλείσεις τα παράθυρα πρώτα!

Η Δουλειά του Τροχονόμου

Απλή λογική: αντί να ξεκινάνε τη δουλειά τους οι τροχονόμοι κατά τις 8:30 με 9:00, με το καφεδάκι τους, γιατί δεν ξυπνάνε τα καλομαθημένα μου λίγο πιο νωρίς να κάνουν κάτι χρήσιμο: Δηλαδή, αντί να ξεκινούν εκείνη την ώρα να κόβουν κλήσεις, γιατί δεν τους στέλνουν σε γνωστές διασταυρώσεις που από τις 8:00 μέχρι τις 9:00 το πρωί γίνεται της που#α$ας; Δηλαδή πόσο δύσκολο είναι να σκεφτεί κανείς ότι τα παλικάρια μας δεν τα πληρώνουμε για να μας κάνουν τους ψαρωτικούς λεβεντόμαγκες, αλλά για να βοηθήσουν ένα υπαρκτό πρόβλημα που συμβαίνει κάθε μέρα. Μήπως το βρίσκουν υποτιμητικό; Επειδή έχουν συνηθίσει να παριστάνουν τον robo-cop, το να υπηρετήσουν τον κόσμο που τους πληρώνει είναι ντροπή; Μια ωρίτσα δουλειά είναι, πιστεύω ότι θα αντέξουν τα ταλαιπωρημένα μου και ο εγωισμός τους δεν θα πάθει τίποτα.

Άμα Έχεις Φίλους

Μια νεαρή ξανθιά μπαίνει στο κατάστημα τρέχοντας και λέει στη φίλη της "Έλενα, κάποιος μόλις έκλεψε το αυτοκίνητό σου από το parking!"

Η Έλενα απαντάει, "Είδες ποιος ήταν;"

Η νεαρή ξανθιά απαντάει, "Δεν μπόρεσα να δω αλλά πρόλαβα να σημειώσω τον αριθμό της πινακίδας."

Τα Παλιόπαιδα τα Ατίθασα

Τι έκαναν στη Θεσσαλονίκη; Επειδή η κατάσταση με τα αυτοκίνητα που παρκάρουν παντού, κλείνοντας πεζοδρόμια, πεζόδρομους και διαβάσεις, εμποδίζοντας και άτομα με ειδικές ανάγκες, είχε φτάσει στο απροχώρητο, ίδρυσαν μία άτυπη κοινότητα με τίτλο street panthers και τύπωσαν φτηνά αυτοκόλλητα τα οποία διαθέτουν σε όσους συμμερίζονται το πρόβλημα. Τα αυτοκόλλητα αυτά λένε «Είμαι γάιδαρος, παρκάρω όπου γουστάρω!» και τα μέλη του club τα κολλάνε στα τζάμια των προκλητικών οδηγών που παρατάνε τα αυτοκίνητά τους όπου βρουν ή όπου τους βολεύει. Έχουν μάλιστα και κώδικα συμπεριφοράς και οδηγίες προς τους επίδοξους πάνθηρες για να παραμείνουν ακτιβιστές και να μην καταλήξουν «τρομοκράτες». Η ιστοσελίδα τους είναι http://www.streetpanthers.gr. Παλιόπαιδα - ατίθασα, δεν νομίζετε;

Το Σκουληκό

Λογικά δεν θα έπρεπε τα σχολικά να είναι υπόδειγμα οδήγησης προς τους άλλους οδηγούς; Δεν θα έπρεπε οι οδηγοί των σχολικών λεωφορείων να είναι δύο φορές πιο προσεκτικοί; Δεν λέω να πηγαίνουν απλώς σαν τις κότες πολύ αργά, γεγονός που σίγουρα είναι επικίνδυνο για όσους αναγκάζονται να προσπεράσουν, αλλά να οδηγούν χωρίς παραβάσεις και χωρίς να κάνουν εξυπνάδες δίνοντας κακό παράδειγμα. Ε λοιπόν σπάνια συμβαίνει κάτι τέτοιο. Στο δρόμο που κινούμαι έχει τόσα σχολικά που έχω κάνει και στατιστικά σχετικά με το ποιο σχολείο έχει τους καλύτερους οδηγούς και ποιο τους χειρότερους. Αυτό όμως που με στεναχωρεί είναι κάτι που ενώ εφαρμόζεται στο εξωτερικό, εδώ δεν το κάνουμε: “How is my driving?” Γιατί τα σχολεία δεν βάζουν ένα τηλέφωνο στο πίσω μέρος του σχολικού ώστε να παίρνει ο κόσμος να λέει τα παράπονά του για τους «επαγγελματίες» στους οποίους εμπιστευόμαστε τα παιδιά μας;

N

Αυτό το παρεξηγημένο γράμμα... Γιατί όταν το συναντάμε στο δρόμο μπροστά μας δεν μας θυμίζει λίγο πως ήταν ότα αρχίσαμε κι εμείς να μαθαίνουμε να οδηγούμε; Αφού την κατάσταση στην Ελλάδα την ξέρουμε, οι διπλωματούχοι οδηγοί δεν είναι εξπέρ (πολλές φορές δεν είναι καν έτοιμοι για το δρόμο). Λίγο κατανόηση χρειάζεται.

Ο Μεγαλόχαρος

Η Παναγία η Μεγαλόχαρη συγχωρεί κάθε αμαρτωλό διότι είναι μεγάλη η χάρη της. Αυτό προφανώς έχει επηρεάσει και πολλούς οδηγούς στην Ελλάδα οι οποίοι ζηλεύοντας τη δόξα και τη χάρη της Παναγίας, προσπαθούν να της μοιάσουν όχι συγχωρώντας, αλλά παραχωρώντας στους υπόλοιπους «αμαρτωλούς» το δικαίωμα πορείας. Έτσι λοιπόν ενώ βρίσκεσαι στο απίστευτο μποτιλιάρισμα και κοιτάζεις το ρολόι συνεχώς έντρομος που έχεις αργήσει, πέφτεις πίσω από το Μεγαλόχαρο ο οποίος θεωρεί σωστό και Ευρωπαϊκό να αναζητά ευκαιρία για να παραχωρήσει προτεραιότητα σε κάθε αυτοκίνητο ή πεζό που θα βρεθεί μπροστά του. Ακόμα και σε αυτούς που έχουν STOP, που έχουν έρθει πονηρά από την πλαϊνή λωρίδα, σε όλους τέλος πάντων. Σε κάθε ευκαιρία θα αποδείξει ότι είναι υπεράνω, πολιτισμένος, έχει παιδεία, έχει κουλτούρα και προπαντός, αντέχει στον εξάψαλμο που ακούει από τους πίσω του.

Πρωινό Ραδιόφωνο

Κάθε πρωί όλοι βάζουμε το ραδιόφωνο να μας κρατάει συντροφιά όσο οδηγούμε για να πάμε στη δουλειά μας. Ειδικά όταν έχει κίνηση και τα νεύρα μας αρχίζουν και τεντώνουν επικίνδυνα, τι καλύτερο από την πρωινή μουσικούλα και δύο-τρεις ήρεμες κουβέντες; Έλα όμως που δεν είναι έτσι; Μα δεν υπάρχει ούτε ένας, μα ούτε ένας ραδιοφωνικός σταθμός ο οποίος να μην γκρινιάζει αφόρητα πρωινιάτικα! Μα ούτε ένας ρε παιδιά! Όλοι οι γκρινιάρηδες, οι ανοργασμικοί, οι δυσκοίλιοι, οι χολερικοί, ξυπνάνε το πρωί με σκοπό να μας κάνουν σαν τα μούτρα τους. Να οι καταγγελίες, να οι γκρίνιες, να οι πομπώδεις δηλώσεις, να οι τρομερές αποκαλύψεις και ούτω καθεξής… Ένα ραδιόφωνο να παίζει μουσική καταπραϋντική, να έχει ευχάριστα σχόλια (όπως το απόγευμα και το βράδυ, τότε γιατί μπορούν;) και να μας ηρεμεί αντί να μας «τσιτώνει» κι άλλο, γιατί δεν υπάρχει; Τι σόι έρευνα μάρκετινγκ έχει γίνει, που έχει αποδείξει ότι το πρωί θέλουμε να φτάνουμε στο γραφείο με τα νεύρα κορδέλες; Και γιατί όλοι οι σταθμοί ακολουθούν τον πρώτο φωστήρα που το σκέφτηκε; Υπάρχει έρευνα που δείχνει ότι καλύτερα να στριμωχτούν όλοι μαζί στην πίτα, κάνοντας το ίδιο πράγμα, για να πάρουν ένα ποσοστό 0.0001% ακροαματικότητα, παρά να διαφοροποιηθούν; Δεν υπάρχει κανένας σαν εμένα που να μη θέλει γκρίνια το πρωί;

Αρχαίο Πνεύμα Αθάνατο!

Δεν είναι ανέκδοτο αλλά απάντηση της Renault Γαλλίας σε επιστολή που έστειλε έλληνας.

Dear Mr. Katsiaros D.

We have received and analyzed your complaint letter regarding the "arhidia kivotio" issue on Renault Megane cars. Unfortunately, we were unable to find this term (arhidia kivotio) in our databases and we kindly ask you to send to us more detailed specification about. Also, please be so kind to translate in English the following expressions: "gamo to aftokinito sas", "valte to ston kolo sas" and "gamo tin kariola tin reno".

Sincerely yours,

Michel Mouton

Customer Service Representative

414 Avenue Miramax, DC668, Douai, France

Σεβασμός στις Κατοικημένες Περιοχές

Υπάρχουν κάποιοι δρόμοι που μας γλιτώνουν από μποτιλιάρισμα ή από μεγαλύτερες χιλιομετρικά διαδρομές. Συνήθως αποφεύγουμε τις λεωφόρους και περνάμε μέσα από στενάκια για να κόψουμε δρόμο. Αυτά τα στενάκια κατοικούνται και δεν είναι σωστό ούτε να τρέχουμε, ούτε να κορνάρουμε. Ειδικά το πρωί που ο θόρυβος είναι ενοχλητικός και που κάποιοι ενδεχομένως να μην έχουν ξυπνήσει ακόμα. Αν ο κεντρικός δρόμος δεν μας κάνει γιατί είναι μποτιλιαρισμένος, δεν μας φταίνε οι κάτοικοι των γύρω περιοχών να τους ενοχλούμε και να βάζουμε και τη ζωή τους σε κίνδυνο τρέχοντας. Λίγο προσοχή όταν αφήνουμε τις λεωφόρους είναι ένδειξη σεβασμού προς τους συνανθρώπους που δεν φταίνε σε τίποτα για την κατάσταση των δρόμων.

Όταν Θέλει η Τροχαία

Δεν θα χρησιμοποιήσω καλολογικά στοιχεία, δεν θα κάνω εισαγωγές και δεν θα χρησιμοποιήσω περιφράσεις. Στο θέμα κατευθείαν: Όταν η Τροχαία χρειάζεται χρήματα, έχει τον τρόπο της. Ξέρει που θα πάει να στηθεί για να τα μαζέψει, χωρίς ντροπές ούτε αμφισβητήσεις. Υπάρχουν δρόμοι που έχουν ακόμα πινακίδες που ορίζουν το όριο ταχύτητας στα 30 χλμ την ώρα. Και μην νομίζεται ότι μιλάμε για κανένα δρομάκι. Όχι. Στην παραλιακή είναι. Ναι στην παραλιακή, υπάρχει σημείο στα Λιμανάκια όπου η πινακίδα βάζει όριο 30 χλμ την ώρα! Και στη λεωφόρο Αγίας Μαρίνας. Με πρώτη δηλαδή και χωρίς γκάζι, με το ρελαντί –και πάλι αν τα καταφέρεις! Εκεί λοιπόν στήνονται και γράφουν τους παραβάτες! Και τι να πεις; Ότι πήγαινες με 30; Μα αφού και αυτοί το ξέρουν ότι και να θέλεις δεν μπορείς να πας! Άρα δεν χρειάζονται και ραντάρ, είναι λογικό να γράφουν τους πάντες. Μάλιστα επειδή είναι και καλά παιδιά, κάνουν και παζάρια. Αφού σε ψαρώσουν στην αρχή (τα αγόρια που έχουν πάει στρατό ξέρουν τι σημαίνει), μετά σου κάνουν και σκόντο και φεύγεις ευχαριστημένος. Μέχρι πότε θα παίζουμε θέατρο; Μέχρι πότε θα υπάρχουν πινακίδες με όριο 30 χλμ την ώρα;

/!\

Το σήμα "Γενικός Κίνδυνος" το βλέπουμε πολύ συχνά στους δρόμους, ειδικά στο επαρχιακό δίκτυο. Εγώ προσωπικά πάντως, κόβω ταχύτητα, κοιτάζω γύρω μου με προσοχή και περιμένω να δω από που θα μου έρθει. Και συνήθως δεν έρχεται από πουθενά. Διότι είναι απλώς ξεχασμένο από κάποια παλαιότερα έργα ή επειδή έχουν συμβεί ατυχήματα στο συγκεκριμένο σημείο και η ευθύνη της Τροχαίας περιορίζεται στην προειδοποίηση. Άλλωστε είναι φθηνότερο να φυτέψεις μία πινακίδα από το να λάβεις σοβαρά μέτρα. Και όμως, ενώ συνήθως το σήμα δεν αντιστοιχεί σε κάποιο υπαρκτό κίνδυνο, εχθές είδα αυτό. Εκεί που ο δρόμος ήταν φρεσκοστρωμένος και δύο λωρίδες, ξαφνικά γίνεται άθλιος χωματόδρομος και στενός. Όποιος προλάβει να φρενάρει μπράβο του. Για τους υπόλοιπους, εκεί ακριβώς που ξεκινούσε ο χωματόδρομος, υπήρχε σήμανση: Γενικός Κίνδυνος.

National Roads

Ένα από τα πράγματα που μου αρέσουν πολύ στο δρόμο, ειδικά στις Εθνικές Οδούς, είναι όταν τα μεγάλα οχήματα, οιεπαγγελματίες οδηγοί, βοηθούν με τον τρόπο τους τα Ι.Χ. Όταν για παράδειγμα προσπαθείς να προσπεράσεις και σου βγάζει δεξί φλας να σου δείξει ότι ο δρόμος μπροστά είναι ελεύθερος, μιας και έχει καλύτερη ορατότητα, όταν σου ανάβει τους προβολείς να φωτίσει το δρόμο μπροστά, μέχρι να περάσεις και όταν γενικά σε διευκολύνει στις κινήσεις σου. Και ναι, αυτό συμβαίνει ΚΑΙ στην Ελλάδα.Οι πραγματικοί επαγγελματίες διδάσκουν εμάς πως να συμπεριφερόμαστε.

Δεν μας Τρομάζουνε τα Νέα Έργα

Το ΥΠΕΧΩΔΕ ανακοίνωσε ότι προχωράει στην αναβάθμιση του οδικού δικτύου της Αττικής, για τη διευκόλυνση της περιφερειακής κίνησης των οχημάτων χωρίς να απαιτείται η είσοδος τους στο κέντρο της πόλης. Τα νέα έργα αφορούν στην κατασκευή δρόμων που θα λειτουργήσουν ως επέκταση της Αττικής Οδού και θα επιτρέψουν την σύνδεση της με τα λιμάνια της Ραφήνας και του Λαυρίου καθώς επίσης και τη λεωφόρο Ποσειδώνος μέσω της σήραγγας του Υμηττού και του κόμβου των Σπάτων. Επίσης περιλαμβάνεται η επέκταση της Περιφερειακής Λεωφόρου Υμηττού ως τη λεωφόρο Βουλιαγμένης και της λεωφόρου Κύμης ως την Εθνική Οδό Αθηνών- Λαμίας. Και εγώ έχω να παρατηρήσω το εξής, εκ πείρας: Όταν τα έργα θα είναι έτοιμα, θα είναι ήδη ανεπαρκή, όπως γίνεται πάντα. Και ας μου πει κάποιος ποια περιφερειακή οδός τώρα δεν πήζει τις ώρες αιχμής. . .

Αυξήσεις, Πρόστιμα και Επενδύσεις

Διάβασα: «Σημαντικές είναι οι αυξήσεις στα τιμολόγια των επιβατικών μεταφορών στη τελευταία διετία. Οι αυξήσεις για το 2006 και 2007 που έχουν ανακοινωθεί από τον υπουργό Μεταφορών ξεπερνούν κατά πολύ τον πληθωρισμό ενώ αντιδράσεις προκαλούν και τα υπέρογκα πρόστιμα του νέου ΚΟΚ.» Ο κόσμος δικαίως διαμαρτύρεται διότι αναρωτιέται γιατί να πληρώνει παραπάνω στα εισιτήρια, αφού οι υπηρεσίες που του παρέχονται δεν βελτιώνονται. Τα λεωφορεία δεν είναι ποτέ στην ώρα τους, το τραμ είναι ο πιο αργός τρόπος να φτάσεις κάπου και το μετρό κλείνει τότε που το χρειάζεσαι περισσότερο. Από την άλλη πλευρά τα πρόστιμα είναι όντως υπέρογκα, δηλαδή ένα λάθος, μια απερισκεψία να κάνεις, καταστρέφεσαι οικονομικά. Βλέπεις αυτοί που το ψήφισαν, τα ποσά αυτά τα έχουν για χαρτζιλίκι. Ο κόσμος όμως βλέπει ότι η φοροεισπρακτική τακτική της Τροχαίας θα θεριέψει με τα νέα μέτρα. Και να πεις ότι τουλάχιστον τα χρήματα αυτά επενδύονταν στο να γίνει καλύτερη η κατάσταση στην Ελλάδα; Μπαααααα...

Γίναμε Αγγλία

Υπάρχουν διάφοροι παράξενοι και γκρινιάρηδες οι οποίοι διαμαρτύρονται συνεχώς ότι η αριστερή λωρίδα είναι πάντα πιο «πηγμένη» από τη δεξιά, η οποία είναι τελικά ο συντομότερος δρόμος. Πράγματι, αυτό είναι ένα γεγονός που δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς. Στην Εθνική, στην παραλιακή, στη Συγγρού, στην Κηφισίας και όπου υπάρχουν δρόμοι με τρεις λωρίδες, όταν οι αριστεροί είναι σταματημένοι, οι δεξιοί κινούνται ανενόχλητοι. Και μάλιστα οι αριστεροί επιμένουν να κάθονται εκεί και να περιμένουν στωικά τη μοίρα τους. Η μόνη εξήγηση που μπορώ να δώσω είναι ότι εκπληρώνεται ο εγωισμός των οδηγών «Έχω αρκετά γρήγορο αυτοκίνητο, είμαι πολύ γρήγορος οδηγός άρα δικαιούμαι να κατέχω ένα κομμάτι δρόμου στην αριστερή!» Σιγά μην καταδεχτούν να πάνε δεξιά, ακόμα και αν πάνε πιο γρήγορα! Ωστόσο, υπάρχει και μία άλλη πιο πιθανή εξήγηση: Ίσως οι περισσότεροι Έλληνες πια να έχουν μεγάλη εμπειρία από την Αγγλία και τις άλλες χώρες που οδηγούν ανάποδα από εμάς και απλώς αφήνουν ελεύθερη τη fast lane (στην Αγγλία η δεξιά λωρίδα). Γιατί να μην σκεπτόμαστε θετικά;