Συνδικαλισμός του 21ου Αιώνα

Χάος από εχθές στους δρόμους αλλά και στα νοικοκυριά σε όλη την Ελλάδα από τη "γροθιά στο κατεστημένο" του συνδικαλιστικού οργάνου της ΔΕΗ. Η μεγάλη απεργία δεν βύθισε απλώς στο σκοτάδι την Ελλάδα, όπως αρέσκονται να λένε οι δημοσιογράφοι, αλλά προξένησε χάος και ανυπολόγιστες ζημιές στους απλούς ανθρώπους και όχι φυσικά στο κράτος. Πόσα μαγαζιά, πόσα σπίτια, πόσοι άνθρωποι ανήμποροι υπέστησαν το βασανιστήριο, στο βωμό των "αιτημάτων" των τίμια εργαζόμενων συνδικαλιστών. Τι νόημα έχει μία τέτοια απεργία; Γιατί κάποιοι, σφετεριζόμενοι την υπεύθυνη θέση που τους δόθηκε, κρατούν σε ομηρία το λαό μιας χώρας; Γιατί τι άλλο είναι; "Προξενώ κακό στον κόσμο, προκειμένου να τους λυπηθεί η κυβέρνηση και να μου κάνει τα χατήρια". Όπως στο Ιράκ, όπου κι εκεί οι ντόπιοι αντάρτες, για να εκπληρώσουν τα 'δίκαια' αιτήματά τους, συνελάμβαναν ξένους τους οποίους εκτελούσαν εν ψυχρώ, ζητώντας από τη Δύση να τους λυπηθεί και μάλιστα καθιστώντας τους αυθαίρετα υπεύθυνους για τις δολοφονίες που οι ίδιοι διέπρατταν. Μα είναι δυνατόν να φταίει περισσότερο αυτός που δεν έσωσε το θύμα από αυτόν που το εκτέλεσε με τα ίδια του τα χέρια; Για πόσο θα συνεχίσουμε να είμαστε έρμαια σε κάθε λογής συνδικαλιστή; Αυτοί μας αντιπροσωπεύουν; Είναι κάποιοι από εμάς;