Πολλές φορές χρειάζεται ένα δυνατό σοκ για να μας επαναφέρει στη σκληρή πραγματικότητα. Έχετε παρατηρήσει πολλές φορές στο δρόμο, ότι κάποιοι οδηγούν κάνοντας επικίνδυνους ελιγμούς, οδηγώντας με υπερβολική ταχύτητα και γενικά με ένα τρόπο που σε κάνουν να πιστεύεις ότι τελικά τα ατυχήματα δεν συμβαίνουν σε εμάς; Έχετε όμως δει ποτέ πως αλλάζει η συμπεριφορά όλων των οδηγών όταν περνούν δίπλα από ένα τόπο δυστυχήματος; Αυτομάτως κόβονται όλες οι «μαγκιές», τέλος στους ζογκλερικούς ελιγμούς και επιστροφή στη συνετή οδήγηση. Είναι η υπενθύμιση της σκληρής πραγματικότητας ότι ο δρόμος δεν είναι βιντεοπαιχνίδι, τα ατυχήματα συμβαίνουν και είναι επώδυνα, με συνέπειες. Και καλό είναι να το έχει κανείς στο μυαλό του αυτό συνεχώς και όχι μόνο όταν βρίσκεται αντιμέτωπος με την ωμή πραγματατικότητα.
3 σχόλια:
Σήμερα το πρωί στην παραλιακή, μετά τη Βάρκιζα. Οι γνωστοί γκαζιάρηδες έκαναν ακροβατικά πρωί-πρωί μέχρι που βρέθηκαν μπροστά σε μια μηχανή διαλυμένη στ η μέση του δρόμου και κόσμο να έχει σταματησει γύρω. Από εκείνο το σημείο και μετά, όλοι οδηγούσαν σαν κυρίες. Ελπίζω ο τύπος να τη γλίτωσε.
Όσο περναέι ο καιρός ξεθαρεύουμε και λέμε ότι δεν θα συμβεί σε εμενα αυτό. Και που και που, έρχεσαι κάπου πολύ κοντά στο ατύχημα και τα ξανασκέφτεσαι όλα και αλλάζεις συμπεριφορά. Το πρόβλημα είναι με αυτούς που δεν έχουν δεύτερη ευκαιρία. Φαντάσου να είχαι ξαπλωμένος στην άσφαλτο να μη νιώθεις τα πόδια σου και να λές Παναγία μου βοήθα με να τη γλιτώσω και ορκίζομαι ότι δεν θα το ξανακάνω. Και παρακαλάς με όλη τη δύναμη της ψυχής σου να τη γλιτώσεις αυτή τη φορά. Οδηγώ μηχανή και ξέρω. Το ξέρω το συναίσθημα.
Άσε, δεν είναι καθόλου ευχάριστο να βρεθείς σε τόπο ατυχήματος. Είναι συγκλονιστικό. Ειδικά αν υπάρχουν τραυματίες ή νεκροί. Πόσοι αντέχουν στη θέα του αίματος και τα σκορπισμένα μέλη; Πόσοι έχουν δει από κοντά νεκρό; Για σκεφτείτε το τι σημαίνει...
Δημοσίευση σχολίου