Σήμερα που τα δάση όλο και λιγοστεύουν και το πράσινο στις αστικές περιοχές είναι πιο δυσεύρετο από τη βενζίνη, κάθε δείγμα πανίδας είναι πολύτιμο. Από την πιο μικρή γλάστρα, μέχρι το μαϊντανό στο μανάβη, η πρασινάδα όχι μόνο στολίζει, αλλά συμβάλλει και στη διατήρηση της ζωής στην πόλη. Δικαίως λοιπόν θα σκεφτόταν κανείς πολύ θετικά όταν έβλεπε κάποιους να φυτεύουν μπροστά στο πεζοδρόμιο του σπιτιού τους μεγάλα δέντρα, ή να αντικαθιστούν τις πλάκες του πεζοδρομίου με γκαζόν. Όμως κανείς δεν θα σκεφτεί τα ΑμΕΑ ή της μαμάδες με τα καρότσια που δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν αυτό το πεζοδρόμιο και θα αναγκάζονται να κατεβαίνουν (αν τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα το επιτρέπουν) στο δρόμο για να συνεχίζουν. Και κανείς δεν θα σκεφτεί βέβαια, ειδικά αν πρόκειται για μονοκατοικία, ότι αν ο ιδιοκτήτης της μεζονετούλας (που κατά πάσα πιθανότητα χτίστηκε πάνω σε κάποιο καμένο δάσος και αγοράστηκε ακριβά από κάποιον οικοπεδοφάγο) αγαπάει τόσο πολύ το πράσινο, θα μπορούσε να διαθέσει το χώρο αυτό από την ιδιοκτησία του και όχι από τη δημόσια περιουσία. Αλλά βέβαια, αν κάποιος καταπατήσει το πεζοδρόμιο και μετά το χρησιμοποιήσει σαν να ήταν ιδιοκτησία του, δεν πειράζει αρκεί να ακολουθεί τη μόδα: Και η μόδα τώρα λέει «Οικολόγοι – Πράσινοι».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου