Σήμερα το πρωί πηγαίνοντας για το γραφείο βλέπω στην αριστερή λωρίδα στην παραλιακή ένα συμπαθέστατο μελιτζανί-ιμάμ-μπαϊλντί Matiz που πήγαινε με τριάντα χιλιόμετρα την ώρα. Εγώ στη μεσαία. Ο γρήγορος οδηγός με ένα Opel Astra (όσο γρήγορο μπορεί να είναι ένα Opel Astra, ακόμα και με φυμέ τζάμια και ζαντολάστιχα) κόλλησε πίσω από το αυθάδικο μικρό και άρχισε να ανάβει φώτα, να κορνάρει και να γκαζώνει απότομα. Σύντομα διαπίστωσα ότι το Matiz οδηγούσε μία κυρία σαν τη γιαγιά μου, Θεός σχωρέσ’ την. Κολημένη στο παρμπρίζ, που να δει τι γινόταν πίσω της από τον καθρέφτη. Ο γρήγορος είχε σκυλιάσει, η κυριούλα τίποτα. Δεν μπορούσε να περάσει και από τη μεσαία λωρίδα γιατί είχε κίνηση και το Matiz πήγαινε με την ίδια ταχύτητα όπως και οι άλλοι στη μεσαία, ούτε πιο αργά ούτε πιο γρήγορα. Τελικά, στη Βουλιαγμένη η κυρία έστριψε αριστερά και επιτέλους έλυσε το κυκλοφοριακό πρόβλημα της παραλιακής. Είμαι σίγουρος ότι το θεωρούσε φυσικό να έχει πιάσει την αριστερή από το Φάληρο, αφού ήθελε να στρίψει αριστερά στη Βουλιαγμένη…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου