Μα το έχω καημό και πρέπει να το πω. Ανεβαίνω το δρόμο στη μεγάλη ευθεία. Μπροστά μου έχω ένα αυτοκίνητο περίπου 100 μέτρα μακριά (όχι πολύ μεγάλη απόσταση), αλλά πίσω που είναι εντελώς άδειος ο δρόμος. Δεν έρχεται κανένας. Πλησιάζουμε τη διασταύρωση με άλλο μικρότερο δρόμο. Είναι ένα αυτοκίνητο που περιμένει να βγει και αυτό στο ρεύμα μας. Για κάποιο παράξενο λόγο, δεν περιμένει να περάσω κι εγώ που είμαι τελευταίος στην ουρά και να βγει μετά με την ησυχία του. Όχι. Προτιμάει να πάρει τα ρίσκα του και να πεταχτεί μπροστά μου για να στριμωχτεί σε αυτά τα 100 μέτρα. Έτσι, να αναγκαστώ να φρενάρω κι εγώ απότομα, να αναγκαστεί να γκαζώσει κι αυτός, να κινδυνεύσουμε και οι δύο. Στην καλύτερη, να τον προσπεράσω με τη φόρα που έχω και να βρεθεί πίσω μου έτσι κι αλλιώς. Δεν είναι απλή λογική να περιμένεις λίγο και να μπεις πίσω; Είμαι παράλογος;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου