Είναι πρωί. Βιάζομαι να πάω στο γραφείο όπως όλοι βιαζόμαστε. Έχω την τύχη να πηγαίνω από την παραλιακή λεωφόρο. Είναι λοιπόν μπροστά μου μία Toyota Corolla που μόνο ο ιδιοκτήτης της και αυτός που του το πούλησε θεωρούν ότι είναι ΠΟΛΥ γρήγορο αυτοκίνητο. Είναι λοιπόν αριστερά και αγκομαχάει να πάει με 100. Φταίνε ίσως και τα ζαντολάστιχα που είναι δυο νουμεράκια παραπάνω από το κανονικό και δεν μπορεί να κουνηθεί το αυτοκίνητο. Είμαι από πίσω και θέλω να πάω πιο γρήγορα. Με βλέπει. Με αγνοεί. Δεν πιστεύει πως κάποιος μπορεί να πάει πιο γρήγορα από την Toyota Corolla, όχι από αυτή τη συγκεκριμένη τουλάχιστον, τη δική του! Περιμένω, περιμένω… τίποτα. Δεν ανάβω φώτα, δεν κορνάρω ποτέ. Δεν μου αρέσει. Στο τέλος περνάω από δεξιά και διακρίνω το περιφρονητικό του ύφος να με κοιτάζει απαξιωτικά. Δεν μπορεί κύριε να ανατρέπεις την κοσμοθεωρία μου έτσι! Την αριστερή πάντως δεν την εγκατέλειψε ούτε μετά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου