Κατεχάκη

Αυτό και αν είναι άνω ποταμών. Κάθε πρωί, την ώρα αιχμής, στις 9 παρά τέταρτο, η Τροχαία κλείνει βασικές οδικές αρτηρίες της πόλης προκειμένου να φτάσει γρήγορα στη Βουλή ο πρωθυπουργός, ερχόμενος από Ραφήνα. Ανάμεσά τους είναι και λεωφόρος Κατεχάκη. Ο δρόμος ο οποίος έχει ούτως ή άλλως σημαντικά προβλήματα συμφόρησης και κοστίζει σε χρόνο (και άρα και σε χρήμα) σε χιλιάδες εργαζόμενους, επιβαρύνεται ακόμα περισσότερο, προκειμένου να έχει την άνεσή του ο κ. Πρωθυπουργός. Ο δρόμος κλείνει στο ύψος της ένωσής του με τον περιφερειακό του Υμηττού, με αποτέλεσμα το μποτιλιάρισμα να φτάνει μέχρι την Παραλιακή. Και αναρωτιέμαι: Καλά, λίγη κοινή λογική δεν υπάρχει; Είναι ανάγκη να είναι τόσο προκλητικοί;

Top Gear

Η οικονομική κρίση φαίνεται πως χτύπησε και την πόρτα του Top Gear, της δημοφιλούς εκπομπής από τη Μεγάλη Βρετανία που προβάλλεται και στη χώρα μας κάθε Σάββατο απόγευμα. Στο πλαίσιο περιορισμού των εξόδων του BBC, η παραγωγή αποφάσισε να μειώσει πολλά από τα «περιττά» έξοδα. Όλοι πάντως διαβεβαιώνουν πως η εκπομπή δεν κινδυνεύει, αφού εδώ και τόσα χρόνια που προβάλλεται, εξακολουθεί να «βγάζει τα λεφτά της». Το Top Gear είναι η εκπομπή με την υψηλότερη τηλεθέαση του BBC 2, προσελκύοντας τηλεοπτικό κοινό ως και 8 εκατομμυρίων θεατών, μόνο στη Βρετανία, όπου προβάλλεται Κυριακή απόγευμα. Η εκπομπή πάει τόσο καλά, που ο νέος κύκλος του 2009 έχει ήδη προχωρήσει αρκετά. Κάθε επεισόδιο κοστίζει περί τις 100,000 λίρες Αγγλίας. Το BBC ωστόσο περικόπτει τους προϋπολογισμούς όλων των εκπομπών του κατά 30%, ειδικά μετά τα πενιχρά οικονομικά αποτελέσματα της προηγούμενης χρονιάς, όπου «μπήκε μέσα» κατά 140 εκατομμύρια λίρες. Πέρα από αυτά βέβαια, ο Jeremy Clarkson, ηλικίας 48 ετών, υπέγραψε το νέο του συμβόλαιο με το BBC, αξίας 2 εκατομμυρίων λιρών για το 2009, ως παρουσιαστής του Top Gear. Από την άλλη, ο Richard Hammond, ετών 39 και ο James May, ετών 45, υπέγραψαν αντίστοιχα συμβόλαια για 25,000 και 20,000 λίρες ο καθένας.

Shared Space

Κυκλοφοριακή αναρχία, με την καλή έννοια όμως. Πολλές ευρωπαϊκές χώρες έχουν τολμήσει να κάνουν ένα βήμα προς την κυκλοφοριακή αναρχία στην προσπάθειά τους να αντιμετωπίσουν το κυκλοφοριακό χάος. Έχουν αποκομίσει, μάλιστα, πολλά οφέλη στον τομέα της οδικής ασφάλειας και της ομαλής κυκλοφορίας των οχημάτων, καταργώντας φανάρια και σήματα και δίνοντας απόλυτη προτεραιότητα στους πεζούς κατ΄ αρχάς και στα οχήματα που έρχονται από δεξιά κατά δεύτερο λόγο.

Πρόκειται για το σύστημα Shared Space, το οποίο εμπνεύστηκε ο Ολλανδός συγκοινωνιολόγος Χανς Μόντερμαν, ήδη από τη δεκαετία του ΄80 και έγινε πράξη ως πιλοτικό επιδοτούμενο πρόγραμμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης το 2004 σε επτά ευρωπαϊκές πόλεις. (Ίπσγουιτς- Βρετανία, Έτζμπι- Δανία, Μπόμτε- Έτενχάιμ- Γερμανία, Οστάνδη- Βέλγιο, Μακίνγκα- Ντράχτεν Ολλανδία). Το παράδειγμά τους, ωστόσο, ακολούθησαν εν μέρει και οι δήμαρχοι μεγαλουπόλεων όπως το Λονδίνο και το Μπράιτον, χωρίς να ζητήσουν καν χρήματα από την Ένωση. Χρειάζεται να συνταχθεί ειδική μελέτη, να υπάρξει πλήρης συμμόρφωση των οδηγών στους κανόνες κυκλοφορίας και ασφαλώς κατάλληλη ενημέρωση. Σήμερα θα μπορούσε να γίνει μία περιορισμένη εφαρμογή σε οδούς και κόμβους μικρής κυκλοφορίας και ειδικής μορφής, όπως είναι οι κυκλικοί κόμβοι, και μόνο σε περιόδους μειωμένης κυκλοφορίας. Άλλα μέτρα που θα μπορούσαν να έχουν και στη χώρα μας ευνοϊκά αποτελέσματα είναι η μείωση της συχνότητας διασταυρώσεων αρτηριών με τοπικές οδούς, η απαγόρευση των αριστερών στροφών και η δυνατότητα στροφής δεξιά χωρίς φωτεινό σηματοδότη.

Περισσότερα Φανάρια

Στην Ελλάδα, σύμφωνα με πηγές του ίδιου του ΥΠΕΧΩΔΕ, οι δήμαρχοι επιμένουν σε περισσότερα φανάρια και σήματα από τα ήδη υπάρχοντα. Πολλές φορές οι υπεύθυνοι συγκοινωνιολόγοι δεν τολμούν να καταργήσουν κάποιον φωτεινό σηματοδότη για να μη βρεθούν αντιμέτωποι με ατέρμονες δικαστικές διαμάχες και λαϊκές διαδηλώσεις. Η τακτική που ακολουθούν συνήθως είναι αυτή του «χαλασμένου φαναριού». Χαλάει το φανάρι για ένα διάστημα και αν δεν έχουν αντιδράσεις, επιμηκύνουν το διάστημα αποκατάστασης μέχρι να μπορέσουν να το... ξηλώσουν. Ωστόσο, η επίσημη εκδοχή του υπουργείου είναι ότι η αναστολή λειτουργίας ή η κατάργηση της φωτεινής σηματοδότησης είναι εφικτή, αν και για τη λήψη τέτοιας απόφασης σημαντική είναι η συμμετοχή και η άποψη της Τροχαίας και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Σύμφωνα με τη Δημόσια Υπηρεσία Μελετών Έργων Οδοποιίας, οι ΟΤΑ και άλλοι φορείς, όπως εξωραϊστικοί σύλλογοι και απλοί πολίτες, πιέζουν κατά κανόνα για εγκατάσταση φωτεινής σηματοδότησης και όχι για κατάργηση. Η υπηρεσία διερευνά τα αιτήματα και με βάση τη διεθνή βιβλιογραφία προχωρά σε ελάχιστες περιπτώσεις σε αναστολή ή κατάργηση φαναριών.

20.000 Φανάρια

Το διαπιστώνουμε όλοι μας καθημερινά. Σε πολλούς δρόμους της Αθήνας οι σηματοδότες επιβαρύνουν αντί να διευκολύνουν την κυκλοφορία. Το πρόβλημα είναι τόσο ο αριθμός τους, όσο και το ότι δεν είναι σωστά ρυθμισμένα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, το «πράσινο κύμα», το οποίο ακούμε αλλά ποτέ δεν το βλέπουμε, ιδιαίτερα στο κέντρο της Αθήνας, εκτός αν τύχει να κατεβαίνουν υπουργοί για τη Βουλή. Σύμφωνα με το ΥΠΕΧΩΔΕ, στο Λεκανοπέδιο λειτουργούν σήμερα 1.800 κόμβοι με φωτεινούς σηματοδότες, γεγονός που σημαίνει 4 ως 30 φανάρια σε κάθε κόμβο, χωρίς να περιλαμβάνονται σε αυτά τα φανάρια των πεζών. Οι συγκοινωνιολόγοι του υπουργείου υπολογίζουν ότι υπάρχουν περισσότερα από 20.000 φανάρια για τα οχήματα στην ευρύτερη περιοχή της πρωτεύουσας.

Όλα αυτά ρυθμίζονται από 1.630 ρυθμιστές, εκ των οποίων οι 850 ελέγχονται από το κέντρο διαχείρισης κυκλοφορίας με ηλεκτρονικό υπολογιστή και έχουν τηλεματική παρακολούθηση. Ωστόσο, πολλοί και βασικοί δρόμοι δεν ελέγχονται από τον κεντρικό ηλεκτρονικό υπολογιστή και αυτός είναι ίσως ο κύριος λόγος για τον οποίο επικρατεί σε αυτούς κυκλοφοριακό κομφούζιο και ουρές χιλιομέτρων στις ώρες αιχμής.

Όπως παραδέχονται συγκοινωνιολόγοι του ΥΠΕΧΩΔΕ, οι λεωφόροι Βάρης- Κορωπίου και Μαραθώνος που εντάχθηκαν στα ολυμπιακά έργα, έχουν περισσότερους φωτεινούς σηματοδότες από όσους χρειάζονται για την ομαλή κυκλοφορία. Τοποθετήθηκαν για λόγους εθνικής ασφάλειας, καθώς οι αρμόδιοι ήθελαν να ελέγχεται ευκολότερα η κίνηση των οχημάτων σε περίπτωση τρομοκρατικού χτυπήματος κατά τη διάρκεια των Αγώνων του 2004. Οι Ολυμπιακοί τέλειωσαν, αλλά τα φανάρια έμειναν.

Υπερπροστασία

Το είχαμε παρατηρήσει και το είχαμε επισημάνει εδώ και αρκετό καιρό: Όταν τα φανάρια δεν λειτουργούν, η κυκλοφοριακή συμφόρηση είναι σημαντικά μικρότερη, έως και εξαφανίζεται. Η κίνηση στους δρόμους έχει το χαρακτηριστικό να αυτορυθμίζεται, χωρίς να ρίχνει τους ρυθμούς κίνησης σε κανένα ρεύμα. Το άκουσα στο ραδιόφωνο το πρωί και ομολογουμένως μου έκανε μεγάλη εντύπωση, το ότι, σε μελέτη που έγινε για την Ευρωπαϊκή Ένωση, αποδείχτηκε ότι τελικά, όχι μόνο είναι πιο γρήγορη η κίνηση, αλλά και πιο ασφαλής. Μείωση μέχρι και 40% στα τροχαία μπορεί να φέρει η απομάκρυνση της υπερβολικής σήμανσης και των φαναριών, επειδή, σύμφωνα με την έρευνα, οι οδηγοί είναι πιο προσεκτικοί και εμπιστεύονται μόνο τις αισθήσεις τους. Σχετικό πείραμα μάλιστα έγινε και σε πόλη της Αγγλίας, με θαυμάσια αποτελέσματα. Έτσι λοιπόν η έρευνα καταδεικνύει ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά, όσο τα αντιμετωπίζουμε στην Ελλάδα: Το να γεμίζεις τους δρόμους με άχρηστα σήματα και φανάρια, όχι μόνο επιβαρύνεις το κυκλοφοριακό, αλλά κάνεις τους δρόμους ακόμα πιο επικίνδυνους από ότι είναι.

Σύστημα Ευστάθειας

Πλησιάζει ο καιρός που θα τεθεί σε εφαρμογή ο υποχρεωτικός εφοδιασμός με σύστημα ευστάθειας (ESP) σε όλα τα αυτοκίνητα εντός των χωρών της Ευρώπης. Έτσι, ακόμα και τα μικρότερα και φθηνότερα αυτοκίνητα πόλης, θα έχουν τουλάχιστον τη στοιχειώδη ασφάλεια. Αυτή είναι εξέλιξη στο χώρο του αυτοκινήτου. Η τεχνολογία εδώ και πολύ καιρό υπάρχει και τα τελευταία χρόνια μάλιστα έχει εξελιχθεί και βελτιωθεί ιδιαίτερα. Ποιος ήταν ο λόγος λοιπόν να στερούμε από τα καθημερινά μας αυτοκίνητα την ασφάλεια που μας παρέχει ένα σύστημα ευστάθειας; Μήπως ήταν μόνο καθαρά θέμα μάρκετινγκ;

Βροχή στην Αθήνα

Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ προσωπικά όταν βρέχει κάθομαι σπίτι μου. Διότι όταν βρέχει συμβαίνουν δύο τινά: Το ένα είναι ότι η κίνηση είναι κάθε άλλο παρά κίνηση, αλλά μάλλον ακινησία. Και το άλλο είναι ότι οι δρόμοι πλημμυρίζουν τόσο πολύ, που εύχεσαι να είχες βγει με το φουσκωτό, παρά με το αυτοκίνητο. Δε λέω, παλιά ήταν χειρότερα, η κατάσταση έχει βελτιωθεί πολύ, αλλά ακόμα είμαστε Αφρική. Δεν επιτρέπεται οι δρόμοι να γεμίζουν νερά, πρέπει να γίνουν οι αγωγοί ομβρίων υδάτων και στις περιφερειακές οδούς να εκτρέπονται τα νερά στα διπλανά χωράφια ή χαντάκια. Αλλά και τα λίγα νερά που συγκρατούν οι δρόμοι είναι απαράδεκτα, από τη στιγμή που υπάρχουν συγκεκριμένοι τύποι οδοστρώματος που βλέπουμε ότι δεν «γυαλίζουν» ποτέ, το νερό κυλάει και φεύγει ή οι μικρές ποσότητες απορροφούνται από το ίδιο το οδόστρωμα. Γιατί λοιπόν δεν κάνουμε όλους τους δρόμους με αυτό τον τύπο οδοστρώματος;

Ερμηνεία Σημάτων II

Η μέγιστη ταχύτητα περιορίζεται στον αναγραφόμενο αριθμό
Διεθνής ερμηνεία: Όριο ταχύτητας όσο λέει η πινακίδα.
Ελληνική ερμηνεία: ...;

Πορτοκαλί σηματοδότης
Διεθνής ερμηνεία: Ελαττώστε ταχύτητα προς αναμονή του κόκκινου σηματοδότη.
Ελληνική ερμηνεία: Αυξήστε ταχύτητα προς αποφυγή του κόκκινου σηματοδότη.

Ολισθηρό οδόστρωμα
Διεθνής ερμηνεία: Προσοχή! Δρόμος με έντονη ολισθηρότητα.
Ελληνική ερμηνεία: Ευκαιρία για εξάσκηση, όπως στο WRC.

Κίνδυνος λόγω ισόπεδης σιδηροδρομικής διάβασης χωρίς κινητά φράγματα
Διεθνής ερμηνεία: Προσοχή! Διελεύσεις τρένων. Φέρτε το αυτοκίνητο σε πλήρη στάση, ελέγξτε αμφότερες διευθύνσεις και συνεχίστε όταν βεβαιωθείτε πως δεν διέρχεται τρένο.
Ελληνική ερμηνεία: Σιγά! Κάθε πότε περνάει τρένο στην Ελλάδα;

Ερμηνεία Σημάτων I

STOP (Υποχρεωτική διακοπή πορείας)
Διεθνής ερμηνεία: Φέρτε το αυτοκίνητο σας σε πλήρη στάση προ του σήματος. Ελέγξτε πως δε διέρχεται κανένα άλλο όχημα στον κάθετο δρόμο και συνεχίστε.
Ελληνική ερμηνεία: Ελαττώστε την ταχύτητα σας τόσο ώστε σε περίπτωση που διέρχεται άλλο όχημα στον κάθετο δρόμο να καταφέρετε όπως-όπως να σταματήσετε. Αν είναι πρωί, κορνάρετε έντονα για να ειδοποιήσετε τα άλλα οχήματα πως περνάτε το STOP, αλλιώς αν είναι βράδυ παίξτε με την υψηλή κλίμακα των φώτων σας.

Μονόδρομος
Διεθνής ερμηνεία: Απαγορεύεται η είσοδος για όλα τα οχήματα.
Ελληνική ερμηνεία: Προτείνεται η αποφυγή εισόδου. Εξαιρούνται ντελιβεράδες και κάθε είδους μηχανάκι, καθώς και πολίτες που μένουν κάπου στην απαγορευμένη περιοχή και βαριούνται να στρίψουν στο επόμενο στενό.

Απαγορεύεται η αναστροφή (στροφή κατά 180ο)
Διεθνής ερμηνεία: Απαγορεύεται η επιτόπια στροφή.
Ελληνική ερμηνεία: Αποθαρρύνεται η επιτόπια στροφή. Ελέγχουμε αν υπάρχουν περιπολικά ή άλλα αστυνομικά όργανα στην περιοχή και αν όχι, στρίβουμε.

Κυκλική υποχρεωτική διαδρομή
Διεθνής ερμηνεία: Είσοδος σε πλατεία. Προτεραιότητα έχουν τα οχήματα που κινούνται εντός της πλατείας.
Ελληνική ερμηνεία: Είσοδος σε πλατεία. Προτεραιότητα έχουμε εμείς, είτε κινούμαστε, είτε θέλουμε να εισέλθουμε στην πλατεία.

Κορνάρισμα

Δεν πάει να είναι πρωί. Δεν πάει να είναι κατοικημένη περιοχή. Δεν πάει να είναι δίπλα σε νοσοκομείο ή σχολείο. Υπάρχουν κάποιοι οι οποίοι προκειμένου να κινούνται με μεγάλη ταχύτητα στους συνοικιακούς δρόμους, χρησιμοποιούν την κόρνα τους αφειδώς. Διότι γνωρίζουν ότι στους συνοικιακούς δρόμους κινούνται και πεζοί και παιδιά και από τις διασταυρώσεις είναι αναμενόμενο να βγουν αυτοκίνητα απροειδοποίητα. Όμως το να ελαττώσουν ταχύτητα δεν το συζητούν. Πιο εύκολο είναι να κορνάρουν συνεχώς σε κάθε διασταύρωση ώστε να είναι καλυμμένοι, ότι το χρέος τους το έκαναν και προειδοποίησαν. Ώστε και αν ακόμα συμβεί ατύχημα, να έχουν ελαφρυντικό. Δηλαδή, αποποίηση ευθύνης.

Aerocar

Το Aerocar της Aerocar International (γνωστό και ως Taylor Aerocar) ήταν ένα πρωτότυπο (αν μη τι άλλο) αμερικάνικο αεροπλάνο-αυτοκίνητο, το οποίο σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε από τον Moulton Taylor στο Longview της Ουάσινγκτον, το 1949. Είναι το πιο επιτυχημένο και ίσως το πιο διάσημο "ιπτάμενο αυτοκίνητο" που έχει σχεδιαστεί μέχρι σήμερα. Παρόλο που έχουν σχεδιαστεί και κατασκευαστεί έξι μοντέλα, το Aerocar ποτέ δεν μπήκε στην παραγωγή. Τα έξι μοντέλα ήταν: Τέσσερα Aerocar I, ένα Aerocar II και ένα Aerocar I το οποίο ανασχεδιάστηκε σαν Aerocar III. Και εγώ νόμιζα ότι τα είχα δει όλα...

Ο Μέγας Διδάσκαλος

Το έχουμε στο αίμα μας σαν λαός. Θεωρούμε ότι ο καθένας μας ξέρει καλύτερα από τους άλλους, ακόμα και τη δουλειά των άλλων. Πόσο δε μάλλον το θέμα της οδήγησης, που θεωρητικά όλοι είμαστε ίσοι ακαδημαϊκά, αλλά καθένας έχει βελτιωθεί από μόνος του, ανάλογα με την πείρα που έχει στο τιμόνι. Έτσι λοιπόν, θεωρούμε υποχρέωσή μας, σε κάθε ευκαιρία, να κάνουμε μάθημα στους άλλους οδηγούς. Ξεκίνησε ο άλλος γρήγορα, ξεκίνησε αργά, έκανε ελιγμό, πάρκαρε, ξεπάρκαρε, σε κάθε περίπτωση θα βρεθεί κάποιος ο οποίος θα θεωρήσει ιερή υποχρέωσή του να πει τη γνώμη του και να κάνει την κριτική του. Θα έρθει δίπλα, θα κατεβάσει το τζάμι και με καλό ή κακό τρόπο θα υποδείξει το σωστό. Ακόμα και αν δεν υπάρχει αφορμή, με το παραμικρό, ο Μέγας Διδάσκαλος θα βρει την ευκαιρία να προσφέρει τη γνώμη του απλόχερα, ακόμα και αν δεν του έχει ζητηθεί. Λες και αναζητά την επιβεβαίωση, κάποιος να του αναγνωρίσει ότι έχει δίκιο, ότι το κατέχει το θέμα και ότι τελικά είναι καλύτερος από τους άλλους

Ο «Κάγκουρας» TIR

Ο δεκαοχτάτροχος κάγκουρας είναι ο εκπρόσωπος του είδους από τη συμπαθή τάξη των νταλικέρηδων. Διακοσμεί τον τράκτορά του με διάφορα λαμπάκια, εμβλήματα που παραπέμπουν σε κτηνώδη δύναμη (Turbo, Intercooler, V12, κτλ.), μπάρες που κάνουν τη νταλίκα να φαίνεται σα να βγήκε από ταινία επιστημονικής φαντασίας και ενίοτε και αερογραφίες που απεικονίζουν συνήθως γκόμενες ή τον Ράμπο. Απαραίτητο κάποιο «κακό» όνομα, όπως snake, cobra, tiger, ή το όνομα του στη μετώπη (π.χ. Κλαμπανάρας – βλ. προηγούμενο post). Απαραίτητη η ένδειξη TIR (διεθνείς μεταφορές), ειδικά αν ΔΕΝ κάνει διεθνείς μεταφορές. Ο τρόπος που κινείται στο δρόμο είναι φυσικά ανάλογος. Μπορεί να μεταφέρει μελιτζάνες ή κοπριά, αλλά τα γκάζια είναι στο πάτωμα και οι ελιγμοί τρομακτικοί. Προφανώς ζηλεύει τη δόξα του κάγκουρα-ραλίστα και προσπαθεί με τον τρόπο του να νιώσει τις ίδιες συγκινήσεις και αυτός με τη νταλίκα.

Ο «Κάγκουρας» Taxi

Περίοπτη θέση στους κάγκουρες κατέχουν φυσικά οι οδηγοί ταξί. Γι αυτούς είναι μεράκι το τιμόνι και περιποιούνται (κατά τη γνώμη τους) το εργαλείο που τους φέρνει το μεροκάματο. Ο ταριφοκάγκουρας οδηγεί συνήθως Skoda Octavia ή σπανιότερα Mercedes. Το αυτοκίνητο είναι πάντα καλογυαλισμένο, με ζάντες 19 ιντσών τουλάχιστον και αντίστοιχα λάστιχα. Πίσω από το αυτοκίνητο υπάρχουν τα απαραίτητα διακριτικά ΑΜG, ABT, κτλ, ενώ περιμετρικά έχει κολλημένα bumper protectors με φωσφοριζέ πλαστικά. Συνήθως περιφρονεί τα ιταλικά αυτοκίνητα, οδηγεί με 4η και 40 χλμ στην αριστερή και φυσικά δεν κάνει δεξιά, γιατί πολύ απλά δεν κοιτάζει ποτέ τον καθρέφτη του ή δεν βλέπει μέσα από τα κουρτινάκια. Τους επιβάτες του τους πρήζει μέχρι να φτάσουν στον προορισμό τους σχετικά με τις ερωτικές επιτυχίες του, με λαϊκή, πονεμένη μουσική υπόκρουση.

Ο «Κάγκουρας» 4Χ4

O τετρακίνητος κάγκουρας οδηγεί ψηλωμένο τζιπ ή τζιποειδές (γιατί τα τζιπ είναι και ακριβά), σηκωμένο όσο δεν πάει άλλο. Έχει αναπνευστήρα, χωμάτινα λάστιχα με χοντρά τακούνια, προφυλακτήρες με συρματόσχοινο, εργάτη, έξτρα φώτα και PDA navigation για να μη χάνεται στα στενά, αλλά δεν έχει προφυλακτήρες. Βλέπει χώμα όταν κατά τη διάρκεια παρκαρίσματος, κάποιος τροχός πέσει μέσα σε ζαρντινιέρα ή δέντρο στο πεζοδρόμιο. Επιδιώκει να λερώσει το αυτοκίνητό του και μετά αποφεύγει να το πλύνει για εβδομάδες. Συνήθως οι μετατροπές γίνονται αυθαίρετα, ιδιοκατασκευή (και ο Θεός βοηθός), χωρίς να υπολογίζονται οι γωνίες των αξόνων μετάδοσης, το κέντρο βάρους, οι αναρτήσεις, τα φρένα, κτλ. Επίσης τα λάστιχα είναι θηριώδη, αδιαφορώντας στις επιπτώσεις στον κινητήρα και τον εγκέφαλο (όχι του οδηγού που είναι καμένος, αλλά του αυτοκινήτου). Το ζητούμενο είναι να «δείχνει» το αυτοκίνητο και όχι να «είναι». Άλλωστε τέτοιου είδους αυτοκίνητα σπανιότατα βγαίνουν εκτός δρόμου, διότι, κατά κύριο λόγο, δεν αντέχουν στις κακουχίες. Εμφανίζουν ζημιές πολύ συχνά και απαιτούν μία περιουσία σε επισκευές και βενζίνες. Το κακό είναι πως όλοι τα κοροϊδεύουν, εκτός από τους ίδιους τους ιδιοκτήτες τους που νομίζουν ότι κοροϊδεύουν τους άλλους. Οι πιο "ψαγμένοι" του είδους φορούν "κομμένο" μπαλάκι του τένις πάνω στον κοτσαδόρο.

Ο «Κάγκουρας» Ραλίστας

Συνήθως οδηγεί Citroen Saxo ή Peugeot Rallye. Τιμόνι momo, ένα μόνο bucket κάθισμα (του συνοδηγού είναι κανονικό, γιατί είναι και ακριβά), τα πίσω πολλές φορές βγαλμένα εντελώς, πεταλιέρα αλουμινίου, πίσω ζώνες πιασμένες στο κάτω μέρος των εμπρός καθισμάτων (οπτικό roll cage), στήλη με χορηγούς στην πόρτα του οδηγού, μπουρί αντί για εξάτμιση, κολώνα με ενδείξεις (δήθεν για το τούρμπο), λευκή ζάντα ΟΖ, πλαίσιο πινακίδας BurnOut Outlawz Street Mag και πολύ, πολύ κακό ύφος. Είναι ο κλασσικός εξυπνάκιας στην παρέα. Είναι άτομο το οποίο έχει μάθει τα πάντα γύρω από το αυτοκίνητο και όλες τις ορολογίες, μέσα από περιοδικά ή από άλλους φίλους του, «γνώστες». Το πρόβλημα του είναι, ότι για να το παίξει έξυπνος, λέει ό,τι θεωρία άκουσε, χωρίς να γνωρίζει τι είναι αυτά που ξεστομίζει. Εννοείται, ότι λέει κατά 99% κουταμάρες. Συνήθως είναι και ισχυρογνώμων, για να πείσει την παρέα του. Περιμένει από τους άλλους το θαυμασμό για τις τρομερές του "γνώσεις" και γνωριμίες. Συναντάται επίσης σε διάφορα forum λεσχών ή γενικά αυτοκινήτου. Κατά κανόνα είναι ανορθόγραφος, αλλά παρ' όλα αυτά ξέρει απ' έξω κι ανακατωτά την νομοθεσία περί πνευματικής ιδιοκτησίας, σε περίπτωση που κάποιος τολμήσει να αναφερθεί υποτιμητικά στα γραφόμενά του. Το αστειότερο όλων είναι όταν οδηγεί Fiat, αλλά επικαλείται το Gruppo για να βάλει επάνω στο αυτοκίνητο του σηματάκια Ferrari, δαγκάνες με αυτοκόλλητα Mazeratti κτλ.

Ο «Κάγκουρας»

Κάγκουρας στην καθομιλουμένη είναι αυτός ο οδηγός που έχει παρέμβει –κυρίως- αισθητικά στο αυτοκίνητό του, με όχι και τόσο αξιοθαύμαστα αποτελέσματα.

Ξεχωρίζει από τα αυτοκόλλητα μετατροπών και προσθέτων, πολλές φορές χωρίς τις αντίστοιχες εργασίες, εξάτμιση σαν μπουρί σόμπας και οπωσδήποτε το γνωστό αυτοκόλλητο στην τάπα της βενζίνης. Έντονη χρήση φώτων με προβολείς ομίχλης μέρα-νύχτα, πιτσιλιστήρια μπλε, δίχρωμους προφυλακτήρες κτλ.

Επίσης, τα «φτιαγμένα» αυτοκίνητα πρέπει να διαθέτουν την απαραίτητη αεροτομή που σου δίνει την αίσθηση ότι το αυτοκίνητο θα πετάξει. Και φυσικά το ηχοσύστημα ισχύος 300 MW, που όταν περνάει έξω από καφετέρια παίζει στη διαπασών, για να ακούσουν και να γυρίσουν όλοι το κεφάλι.

Πιο προχωρημένη αισθητική παρέμβαση περιλαμβάνει εκτεταμένη χρήση νίκελ, σε ζάντες, πλαίσια φαναριών, τσιμούχες παραθύρων και όπου αλλού μπορείς να φανταστείς. Στο εσωτερικό μπορεί να δει κανείς τα οργανάκια στη κολώνα, κρεμασμένα στον καθρέπτη χαϊμαλιά, κομπολόγια, ζάρια, μαϊμούδες ή λοιπά ζωάκια. Σήμα κατατεθέν πάντως είναι το τεράστιο αυτοκόλλητο-σκορπιός στο πίσω τζάμι και φυσικά τα αυτοκόλλητα Gti, turbo, 16V, Μ3, κτλ.

Αγαπημένο του χόμπι να μαρσάρει στα φανάρια και να τρώει τα λάστιχά του στις εκκινήσεις. Του αρέσουν οι αγώνες Dragster, ενώ δε χάνει τεύχος από νεανικά περιοδικά βελτιώσεων. Αν τα έχει, ξοδεύει σταδιακά δεκάδες χιλιάδες ευρώ στην βελτίωση αυτοκινήτου 20ετίας, νομίζοντας έτσι πως δημιουργεί κάτι συλλεκτικό. Αν δεν τα έχει, δουλεύει αποκλειστικά για αυτό το σκοπό. Σε αυτό συντελεί φυσικά και ο φίλος του ο "βελτιωτής", ο οποίος συνήθως του πουλάει αέρα κοπανιστό και ζει από κάτι τέτοιους αφελείς.

Ο απώτερος σκοπός του είναι μήπως και κάνει καμία γνωριμία με το αντίθετο φύλο, είτε μέσα στην κίνηση, είτε σε κανένα φανάρι ή στους αυτοσχέδιους αγώνες. Συνήθως ακούει ή sexy R&B, ή ερωτολαϊκά στη διαπασών. Δεν ξέρει πολλά από αυτοκίνητα, αλλά έχει ύφος και τουπέ οδηγού αγώνων. Συνήθως, για να αποδείξει ότι είναι γρήγορος, καταλήγει καρφωμένος σε τοίχο και το αμάξι του σε μάντρα, για να αγοραστεί τελικά –ευκαιρία- από άλλον υποψήφιο.

Νέα Μοντέλα

Παρακολουθώ τα νέα της αυτοκινητοβιομηχανίας και εντυπωσιάζομαι από τα νέα μοντέλα της αγοράς που ΘΑ κυκλοφορήσουν την επόμενη ή τη μεθεπόμενη χρονιά. Ακόμα και τα μικρά, φθηνά μοντέλα, δείχνουν φουτουριστικά και καλαίσθητα. Θυμάμαι όμως ότι και στο παρελθόν, όταν έβλεπα τα σχέδια των νέων μοντέλων, εντυπωσιαζόμουνα, αλλά τελικά σήμερα που τα βλέπω να κυκλοφορούν στο δρόμο δείχνουν αυτό ακριβώς που είναι: μικρά και φθηνά. Άρα τι συμβαίνει; Γιατί στα σχέδια φαίνονται τόσο ελκυστικά και μετά στο δρόμο είναι -τουλάχιστον- αδιάφορα; Μήπως είναι το ότι καθυστερούν τόσο πολύ να κυκλοφορήσουν, που όταν τελικά βγουν στο δρόμο η εμφάνισή τους είναι ήδη συνηθισμένη; Ή είναι το γεγονός ότι στην πορεία, προκειμένου να περιοριστεί το κόστος παραγωγής, αλλάζουν τα υλικά και τα «έξτρα» που προσδίδουν στην εμφάνιση και τελικά κυκλοφορεί άλλο μοντέλο; Γιατί τα μικρά και φθηνά μοντέλα δεν μπορούν να είναι και όμορφα; Γιατί πρέπει να πληρώνεται έξτρα η ομορφιά;