Το έχουμε στο αίμα μας σαν λαός. Θεωρούμε ότι ο καθένας μας ξέρει καλύτερα από τους άλλους, ακόμα και τη δουλειά των άλλων. Πόσο δε μάλλον το θέμα της οδήγησης, που θεωρητικά όλοι είμαστε ίσοι ακαδημαϊκά, αλλά καθένας έχει βελτιωθεί από μόνος του, ανάλογα με την πείρα που έχει στο τιμόνι. Έτσι λοιπόν, θεωρούμε υποχρέωσή μας, σε κάθε ευκαιρία, να κάνουμε μάθημα στους άλλους οδηγούς. Ξεκίνησε ο άλλος γρήγορα, ξεκίνησε αργά, έκανε ελιγμό, πάρκαρε, ξεπάρκαρε, σε κάθε περίπτωση θα βρεθεί κάποιος ο οποίος θα θεωρήσει ιερή υποχρέωσή του να πει τη γνώμη του και να κάνει την κριτική του. Θα έρθει δίπλα, θα κατεβάσει το τζάμι και με καλό ή κακό τρόπο θα υποδείξει το σωστό. Ακόμα και αν δεν υπάρχει αφορμή, με το παραμικρό, ο Μέγας Διδάσκαλος θα βρει την ευκαιρία να προσφέρει τη γνώμη του απλόχερα, ακόμα και αν δεν του έχει ζητηθεί. Λες και αναζητά την επιβεβαίωση, κάποιος να του αναγνωρίσει ότι έχει δίκιο, ότι το κατέχει το θέμα και ότι τελικά είναι καλύτερος από τους άλλους
2 σχόλια:
Οι περισσότεροι τσακωμοί στο δρόμο για τέτοια θέματα δεν γίνονται; Συμβάνει κάτι ασήμαντο και μετά ο ένας κυνηγάει τον άλλο για να τον βρίσει και τελικά καταλήγουν να πλακώνονται...
Εμένα μου έχει τύχει να σταματήσει δίπλα μου γριά, γιαγιά με τα εγγονάκια της που τα πήγαινε σχολείο, για να μου κάνει παρατήρηση επειδή είχα κόψει ταχύτητα και έψαχνα να παρκάρω! Όπως είπες, το έχουμε στο αίμα μας σαν λαός. Δεν μπορούμε αμα δεν κάνουμε τους έξυπνους στους άλλους...
Δημοσίευση σχολίου