Ένα Υβριδικό Παραμύθι

Τα αυτοκίνητα με υβριδικούς κινητήρες έχουν γίνει σημαία των δήθεν οικολογικών μετακινήσεων και προβάλλονται σαν τα αυτοκίνητα που θα έπρεπε να οδηγούμε όλοι, επειδή προστατεύουν τον πλανήτη. Πολλή διαφήμιση και επίσης πολλή υποστήριξη από το κράτος, με ειδικά προνόμια, χωρίς τέλη ταξινόμησης και τέλη κυκλοφορίας και ελεύθερη πρόσβαση στο δακτύλιο. Σήμερα κυκλοφορούν πέντε υβριδικά μοντέλα: το Toyota Prius, το Honda Civic IMA και τα Lexus RX400h, GS450h και LS600h. Τα υβριδικά της Lexus έχουν ρύπους 181, 192 και 219 γρ/χλμ αντίστοιχα. Αυτά τα νούμερα, όπως και η αντίστοιχη κατανάλωση καυσίμου, είναι ασύλληπτα ψηλά, σε σχέση με τα κανονικά αυτοκίνητα.

Τότε γιατί ένα RX400h θεωρείται πιο «οικολογικό» από ένα Toyota Aygo που παράγει λιγότερους ρύπους; Ή ακόμα, αν το Honda Civic ΙΜΑ εξαιρείται από τέλη κυκλοφορίας και δακτύλιο, γιατί να μην εξαιρείται και το Aygo που έχει ίδιους ακριβώς ρύπους; Και με την ίδια λογική, γιατί να μην εξαιρούνται όλα τα μοντέλα που έχουν ίδιους ή χαμηλότερους ρύπους από τα υβριδικά της Lexus; Μάλιστα, σχεδόν το 80% των αυτοκινήτων που πωλούνται στην Ελλάδα έχουν ρύπους χαμηλότερους από τα υβριδικά, δήθεν φιλικά στο περιβάλλον μοντέλα της Lexus. Τα οποία προφανώς παράγονται όχι λόγω κοινωνικής ευαισθησίας, αλλά μάλλον για λόγους μόδας και ζήτησης. Γιατί λοιπόν δεν εξαιρούνται τα αυτοκίνητα με βάση τους παραγόμενους ρύπους; Μήπως η εξαίρεση αυτή και η ειδική μεταχείριση δεν έχει να κάνει με τους πραγματικούς ρύπους, αλλά με κάτι άλλο;